Al drie decennia lang bevolkt De Mens met opgeheven hoofd als fiere ‘homo erectus’ het muzieklandschap, overlevend op pretentieloos spelplezier en songs die zowel boven als onder de gordel hun werk doen. 2022 is dan ook een jubileumjaar met het nieuwe ‘Broers’ als geslaagde smaakmaker.

Konoba, het soloproject van Raphael Esterhazy, is terug van weggeweest. De Belgische artiest uit Waver verraste ons vorige maand nog met zijn single ‘To Go’ en liet zijn fans niet lang op hun honger zitten, want afgelopen vrijdag lanceerde Konoba zijn splinternieuwe album ‘It Was Only a Dream’. Na zijn eerste succesvolle album in 2017, meer dan 60 miljoen streams en een uitverkochte tournee, gaf de lockdown Konoba een scheut frisse ideeën. «De afgelopen periode voelde soms zó vreemd en surrealistisch dat mijn gedachten overuren draaiden»

Charlotte Adigéry & Bolis Pupul wagen zich op hun debuutplaat aan gevoelige onderwerpen in een speelse verpakking. Culturele appropriatie, misogynie, racisme, postkolonialisme, politieke correctheid...: voor Jan met de oogkleppen een mijnenveld, voor het eigenzinnige Gentse duo een kans om het maatschappelijk debat van wat extra brandstof te voorzien – en die is kostbaar dezer dagen. Brandstof die tegelijk de dansbenen in werking zet, want ‘Topical Dancer’ dient een dubbel doel: genieten én reflecteren.

Stevig verankerd in een jarenlange vriendschap schrijft Yevgueni al 22 jaar een opmerkelijk verhaal dat met album nummer zeven, ‘Straks is ook goed’, een veelbelovend, nieuw hoofdstuk aansnijdt.

GOOSE is back, bitches! Na een radiostilte van vijf jaar serveert het Kortrijkse kwartet ‘Endless’, een broeierige hutsepot van gitaren, synths, pompende drums en dromerige vocalen. Na twee decennia klinkt de elektropopband nog zo fris als een hoentje. Het viertal vindt zichzelf naar eigen zeggen keer op keer uit, waardoor sleet op GOOSE geen vat krijgt. Allergisch aan de status quo, heet dat dan.

Op haar nieuwe album ‘Hier & Nu’ kijkt Eva De Roovere eerlijk in haar ziel en vindt ze meer dan voldoende universele raakpunten waarin hoop en verlangen hand in hand gaan met twijfel, angst of spijt. Muzikaal klinken de twaalf pure, mooi gestileerde songs vintage De Roovere maar zijn ze onmiskenbaar ingebed in een hedendaagse productie.

Hun groepsnaam vindt naar verluidt zijn oorsprong in een verkleedfeestje, toen gitarist Maarten Huygens uitgedost was als marginaal van de toekomst (denk: veel plastic en aluminiumfolie). In die hoedanigheid van ‘iets wat intergalactisch’ zou moeten zijn, verspreidde hij de boodschap van de liefde. In deze valentijnsweek – toepasselijker kan haast niet – spreekt Metro met Intergalactic Lovers, in de gedaante van frontvrouw Lara Chedraoui en Maarten Huygens, onder een stralend winterzonnetje op de binnenkoer van het Gentse platenlabel Unday Records. Onderwerp: hun vierde plaat, die morgen verschijnt. «Corona is een mooie les in geduld geweest: ik heb beseft dat dat nog steeds niet mijn forte is.»

Het Amerikaanse duo Victoria Legrand en Alex Scally maakt al zeventien jaar dromerige indiepop onder de naam Beach House. Hun achtste langspeler ‘Once Twice Melody’ is het muzikale equivalent van golden hour: die magische minuten tussen zonsondergang en nacht, wanneer duisternis een paarsrode gloed langzaam verdrijft en je met open mond naar de kleurrijke penseeltrekken op het hemelcanvas gaapt. De plaat bestaat uit achttien nummers, opgedeeld in vier hoofdstukken. Achttien oefeningen in escapisme om je van die winterblues te verlossen en warm te maken voor een nieuwe lente. Op het einde wrijf je je ogen uit en droom je klaarwakker: is het Rijk der Vrijheid dan werkelijk aangebroken?

Metro draagt ontluikend muzikaal talent van eigen bodem een warm hart toe. Daarom zetten we regelmatig artiesten in de schijnwerpers die verborgen zitten in het rijke Belgische muzieklandschap, onder de radar van het massapubliek. Vandaag is het woord aan Turpentine Valley, een instrumentale postmetalband uit het Oost-Vlaamse Zulte.