Belugasteur
Deze immense vis weegt gemiddeld anderhalve ton en kan tot 150 jaar oud worden. Toch wordt de soort met uitsterven bedreigd. Ooit zwommen de vissen rond van Centraal-Rusland tot Italië en Iran, maar tegenwoordig is hun territorium beperkt tot de Oeral, de Danube, de Kaspische Zee en de Zwarte Zee. Volgens Jean-Luc Solandt van de Marine Conservation Society zou de belugasteur over een generatie uitgestorven kunnen zijn. Dat is vooral te wijten aan overbevissing en de impact van de modernisering op hun leefmilieu. Zowel hun vis als caviaar zijn echte delicatessen; de eitjes kosten verschillende duizenden euro's per kilo.
Schubdieren
Schubdieren lijken haast uit een ander tijdperk te komen en dat is niet helemaal onterecht: de oudste fossielen dateren uit het Vroeg-Paleoceen. Tegenwoordig zijn ze de meest verhandelde wilde diersoort en sinds 2000 zouden er zo'n miljoen exemplaren gedood zijn. Zowel hun vlees als schubben zijn zeer gegeerd en Azië staat aan kop als het gaat om de consumptie ervan. Op het continent zijn er intussen zo weinig over, dat Azië zich richt tot andere regionen om aan de vraag te voldoen. En dat terwijl ze beschouwd worden als een van de meest bedreigde diersoorten ter wereld.
Yangtze-weekschildpad
De Yangtze-weekschildpad behoort tot de grootste zoetwaterschildpadden ter wereld. Ooit was de soort wijdverspreid in China en Vietnam, maar tegenwoordig zijn ze met uitsterven bedreigd. Er zouden zelfs nog maar vier exemplaren overblijven en de kans is dan ook groot dat ze binnenkort niet meer zullen bestaan. Dat is te wijten aan de consumptie van hun vlees en eieren door de lokale bevolking. Na primaten zijn schildpadden in het algemeen de meest bedreigde dierenfamilie ter wereld.
Oostelijke laaglandgorilla
De berggorilla doet het dezer dagen beter dan voorheen, maar de oostelijke laaglandgorilla is daarentegen met de dood bedreigd. De soort komt van nature voor in de Democratische Republiek Congo, Rwanda en Oeganda. Ze zijn de grootste van de vier gorillasoorten en hun aantallen dalen zienderogen, hoofdzakelijk door stroping voor hun vlees. Sinds de jaren 90 zou de populatie met 77% gedaald zijn - dat betekent concreet dat er nog zo'n 3.800 zouden overblijven op dit moment.
Europese aal of paling
Over het leven van de Europese aal is niet veel met zekerheid te zeggen. Ze zouden vanuit de Atlantische Oceaan migreren naar kustgebieden om daar 'op te groeien' en vervolgens terugkeren naar de oceaan om zich voort te planten. In onder andere België en Nederland is paling een gewilde delicatesse. Door overbevissing zouden hun aantallen sinds de jaren 60 gehalveerd zijn. Het herstellen van de populatie behoort tot de mogelijkheden, maar zou een proces van lange adem zijn. De Marine Conservation Society spoort iedereen op dit moment aan om geen paling meer te consumeren.