«Zit er een snottebel in mijn neus?», vraagt Kurt Vile. «Nee? Meestal zit er eentje.» De psychedelische rockslacker uit Philadelphia heeft de bijzondere gave dat hij exact hetzelfde klinkt, handelt en eruitziet als zijn muziek: relaxed, nonchalant en verrassend leutig. Al zakte de zelfverklaarde hitmaster niet af naar Brussel om zijn neusholte te laten inspecteren, maar wel om alweer zijn achtste langspeler voor te stellen: ‘(watch my moves)’. De titel heeft maar weinig te maken met de pandemische knaldrang. Integendeel, de crisis gaf de voormalige gitarist van The War on Drugs de balans en rust terug die zo lang zoek was: «Nu vind ik het ook fijn om even geen nummers te schrijven.»