Terwijl in West-Europa de herdenkingen voor 100 jaar Wapenstilstand achter de rug zijn, is de oorlog in heel wat andere gebieden in de wereld nog lang niet gedaan. Ze dwingt jongeren om hun land te ontvluchten op zoek naar een veiliger leven. Sommige van die jongeren zijn nog minderjarig en proberen zonder ouders Europa binnen te geraken. Vluchtelingenorganisaties vangen hen op, helpen hen de eerste stappen te zetten in hun Belgische leven en starten eventueel samen met hen een procedure tot gezinshereniging op.

Volgens artikel 22 van het mensenrechtenverdrag heeft iedereen recht op sociale zekerheid. Maar voor veel Belgen bestaat dit recht alleen op papier. Mensen die zwaar ziek worden, komen nog vaak in de armoede terecht.

In Brussel wonen ongeveer 11.000 Roma. Voor sommige jongeren onder hen is naar school gaan niet altijd evident. Daarom probeert integratiecentrum Foyer hen naar de schoolbanken te leiden.

Als je aan armoede denkt, denk je waarschijnlijk aan een dakloze of iemand die geen werk heeft. Een grote groep mensen wordt hierbij vergeten. Denk maar eens aan mensen die een scheiding achter de rug hebben of die in de schulden komen. Het kan iedereen overkomen en dat is wat armoede zo angstaanjagend maakt. Ook Daisy maakte het mee.

Nadat we een artikel lazen over het tekort aan crisisopvang voor jongeren, besloten mijn Franstalige partner Alex en ik om ons te focussen op Artikel 25 van het Mensenrechtenverdrag. Het stelt dat jongeren recht hebben op bijzondere zorg en bijstand, en op een levensstandaard die hoog genoeg is voor hun gezondheid en welzijn. Om hier meer over te leren, gingen we op bezoek bij verschillende mensen die te maken hebben met pleegzorg.