Tinne-Roza kreeg vier jaar geleden te horen dat ze een agressieve tumor had. Er volgde meteen een operatie en een loodzware chemobehandeling. In die periode was geld haar laatste zorg. «Op zo'n moment ben je daar totaal niet mee bezig. Het enige wat je wil, is overleven», vertelt ze. «Pas een paar maanden later, op het moment dat al mijn spaargeld op was, besefte ik dat ik naast mijn gezondheid ook een zwaar financieel probleem had.» Gelukkig had Tinne-Roza familie en vrienden die haar steunden waar ze konden: «Anders had ik het niet gehaald.»
Ook het Sint-Nicolasziekenhuis in Eupen merkt dat patiënten niet altijd op de hoogte zijn van het kostenplaatje van een behandeling. «Mensen beseffen dat vaak pas als ze opgenomen worden», vertelt Anita Bastings, verantwoordelijke voor de sociale dienst. «De ziekefondsen in ons land dekken heel veel, maar zware behandelingen vallen daar vaak gedeeltelijk buiten.»
Ontslag
Patiënten voor wie de behandeling te duur is, kunnen via de sociale dienst een contract afsluiten met het ziekenhuis om op lange termijn te betalen. «Het is geen uitzondering als mensen een rekening van een paar duizend euro afbetalen tegen twintig euro per maand. Dan hang je natuurlijk nog lang vast aan het ziekenhuis.»
Volgens Bastings stijgt het aantal mensen dat na een behandeling financiële problemen krijgt. «We zien steeds vaker dat patiënten niet weten hoe ze ooit hun rekeningen moeten betalen. Opvallend is dat we het in alle bevolkingsgroepen zien. Het gaat niet enkel om oudere mensen, bijvoorbeeld.»
Ook werkgevers hebben niet altijd begrip voor hun zieke werkkrachten. Na haar diagnose lichtte Tinne-Roza meteen haar baas in en een paar dagen later stond ze op straat. «Officieel werd ik ontslagen vanwege een reorganisatie, maar voor mij was het duidelijk dat mijn ziekte de reden was. Bij mijn ontslag werd het papierwerk dan ook nog eens slecht gedaan, waardoor ik op een zeer lage uitkering kwam te staan. Ik kreeg het absolute minimum en daar kan je echt niet van leven.»
Slechte communicatie
Gelukkig werd Tinne-Roza goed geïnformeerd door het ziekhuispersoneel waar ze behandeld werd. «Daar vertelde de sociaal werker me dat ik hulp kon krijgen, onder andere van het Kankerfonds. Ik had geluk dat ze me hiervan op de hoogte bracht, want veel patiënten weten dit niet. Dankzij het Kankerfonds, maar zeker ook dankzij de hulp van mijn omgeving, kon ik net rondkomen. Anders was het gewoon echt niet gelukt.»
Volgens Bastings is de gezondheidszorg in België zeer goed, maar is er vooral een communicatieprobleem. «De verzekeringsmaatschappijen communiceren niet goed met hun klanten. Veel mensen denken dat ze voor van alles en nog wat verzekerd zijn, maar als we hun situatie dan in detail bekijken, blijkt dat niet het geval te zijn. Mensen lezen de kleine lettertjes niet goed en schrikken zich dan een ongeluk eens ze hulp nodig hebben.»
Toch is er volgens Tinne-Roza nog een ander probleem: «Je hebt veel rechten in België, je moet het alleen weten. Als je van in het begin weet waar je steun kan krijgen, hoef je niet zo achter de feiten aan te hollen. Als je dan eindelijk weet waar je de hulp kan aanvragen, is het ook nog eens een heel groot administratief werk om alles in orde te krijgen. Daar zou echt meer hulp voor mogen zijn.»
Wie ben ik?
Naam: Victor Moonen
Leeftijd: 20 jaar
Studies: Bachelor Journalistiek @Erasmushogeschool Brussel
Woonplaats: Tienen