Annemiek Van Vleuten heeft zaterdag op meesterlijke wijze het WK wielrennen bij de vrouwen gewonnen. Vorig jaar kwam ze nog zwaar ten val op het WK in Innsbruck, reed ze wel de wedstrijd nog uit, maar moest ze daarna wekenlang revalideren. In Yorkshire schoot ze wel raak. Ja, het WK tijdrijden was op een teleurstelling uitgedraaid. Na twee wereldtitels had Van Vleuten haar zinnen gezet op een derde regenboogtrui op rij in het tijdrijden, iets wat niemand daarvoor had gerealiseerd, maar met Chloe Dygert bleek iemand sneller. Zelfs Anna van der Breggen, voor de vierde keer zilver op het WK tijdrijden, was nog voor Annemiek Van Vleuten. De Nederlandse draaide snel de knop om. "Dat moest wel", zei ze zaterdag na haar titel. "Je kan niet blijven hangen in die bronzen plak. Ik had graag geschiedenis geschreven, maar dat is niet gelukt en dus ging de focus naar de wegrit."
Hoewel Van Vleuten al twee, drie jaar het vrouwenwielrennen mee domineert, veroverde ze nog nooit een regenboogtrui op de weg. Op de tweede klim zette ze aan. "Het was niet gepland, maar ik dacht dat van zover aanvallen goed voor het team zou zijn, dat ik de Nederlandse selectie in een zetel bracht. Ik ging niet met het idee: nu maak ik er eens een tijdrit van 100 km. Nu goed, ik had een mooie bonus, er zat niets anders op dan er voluit voor te gaan. Ik wist ook wel dat Anna achter zat en ik op haar kon rekenen."
"Maar ja, het was echt gek, ik ben gewoon gek", ging ze verder. "Maar ik heb hier zo hard voor getraind. De vele uren op de fiets hebben me geholpen en me voorbereid op zo'n inspanning. Maar dit, nee dit kan ik echt niet geloven eigenlijk. Ik wou wel hard gaan op die klim, maar dat ik het tot het eind zou uitzingen, had ik niet verwacht", aldus de 36-jarige renster die daarmee de oudste wereldkampioene ooit is. "Ik dacht eerst gewoon: dit is ook goed voor Anna, maar dan werd het gat steeds groter, en dan ga je gewoon."
"Het was hard voor mij zo lang te moeten revalideren na die tijdrittitel van vorig jaar, ik heb er nooit echt van kunnen genieten. Nadien kwam ik sneller terug dan verwacht (ze won meteen haar tweede wedstrijd, de Strade Bianche, red.). Ik ben heel blij dat ik zo snel terug op het hoogste niveau kwam en ik dit een gans jaar kon doortrekken. Nu draag ik de regenboogtrui. Ongelooflijk."
bron: Belga