Spaghetti breken lijkt eenvoudig, maar dat is het niet. Als je ongekookte pasta in twee probeert te delen, vliegt er toch altijd nog een klein stukje de lucht in. Geen twee, maar drie stukken dus.
Hoe komt het?
Nobelprijswinnaar Richard Feynman boog zich in de jaren 30 al over het probleem, maar een uitleg kwam er pas in 2005 van Franse wetenschappers Basile Audoly en Sebastien Neukirch. Zij kregen toen de Ig Nobel voor hun pastaontdekking, een parodieprijs voor het meest ongewone of triviale onderzoek. Ze ontdekten dat door het buigen tussen twee vingers er een spanning in de pastasliert ontstaat. Die wil terug recht en daardoor breekt hij in twee delen. Die delen zijn nog steeds gebogen, maar de rest staat wel weer recht. Dat verschil zorgt ervoor dat het nog eens breekt.
Oplossing
Twee studenten aan MIT bogen zich opnieuw over het probleem. Ze wilden onderzoeken of het überhaupt mogelijk is een spaghettisliert in twee stukken te breken. Na avondenlang pasta te breken, kwamen de twee tot een conclusie. De sliert moet 360 graden gedraaid worden om tot een breuk te komen. De studenten ontwikkelden daarom een toestel dat in staat is pasta perfect te halveren.