Rafael Nadal is rechtshandig geboren. Hij doet alles, van het zetten van handtekeningen tot golfen met zijn rechterhand. Alleen tennis speelt hij links en Nadal weet zelf niet precies waarom.
Er is deze mythe dat het zijn oom Toni was die hem dwong om linkshandig te spelen, maar in feite was het Nadal zelf die de keuze maakte. Vroeg in zijn jeugd speelde Nadal met een dubbelhandige forehand om zo meer kracht te kunnen genereren. Toni wees er echter op dat vrijwel geen enkele professionele speler zo speelt en liet Nadal zijn favoriete hand kiezen. Nadal koos voor zijn linker.
Linkshandig spelen heeft Nadal allerlei voordelen gegeven. Hij kon extra kracht ontwikkelen met zijn dubbelhandige backhand, een slag die door iedereen gevreesd werd, door zijn sterkere rechterhand. Maar de suprematie van de linkshandige tennisspelers is tanende.
Zeven van de eerste 17 kampioenen waren linkshandig: Rod Laver, Jimmy Conners en John McEnroe. In 1998 waren 3 van top 4-spelers linkshandig (Rios, Korda en Rusedski) en linkshandigen wonnen recent nog heel wat titels op Wimbledon in 2001 (Ivanisevic), 2008 en 2010 (tweemaal Nadal). Nu zijn amper 2 mannen (Nadal en Feliciano Lopez) van de 32 hoogstgeplaatste deelnemers linkshandig op de editie die dit weekend van start ging.
Hoe is dit ontstaan? In de meest sporten is aangetoond dat linkshandig zijn een voordeel geeft al wordt dat voordeel door Nadal afgedaan als verwaarloosbaar klein. "Er zijn minder linkshandigen dan rechtshandigen, niet?" zei de Spanjaard op zaterdag. "Het is volgens mij een kwestie van toeval. Ik denk ook niet dat het een grote impact heeft." Thomas Muster, een van de beste spelers in de jaren 90, is van mening dat het voordeel van linkshandigen gewoon is afgenomen.
"Als linkshandige heb je het voordeel dat je naar buiten kan opslaan op de belangrijke punten aan de linkerkant," zei hij in een recent interview. "In mijn tijd had niet iedereen een goede backhand dus dat was een voordeel. Maar tegenwoordig zijn er geen spelers meer met een zwakke backhand. Iedereen beheerst nu alle slagen."
Het voordeel van de linkshandige speler, vooral op gras, waar Muster het over had, is het feit dat linkshandigen vanaf de linkerkant van het veld, waar de meeste belangrijke punten gespeeld worden zoals wedstrijd- en breekpunten, naar de backhand van de rechtshandige speler kunnen serveren, wat meestal de zwakkere kant is. Op gras blijft de bal ook laag waardoor een goede serve en volley-speler een heel aantal gemakkelijke punten kan maken.
De dominantie van de dubbelhandige backhand heeft dat voordeel een beetje uitgehold maar het is vooral de ontwikkeling van de kickopslag, waarbij de bal hoog opspringt en ongeveer hetzelfde effect heeft als een traditionele linkshandige opslag, die het voordeel verwaarloosbaar heeft gemaakt.
https://www.youtube.com/watch?v=H6HHQTPvtlM
Opvallend genoeg is dat het aantal linkshandigen bij de vrouwen alleen maar toeneemt. Met Petra Kvitova, Lucie Safarova, Ekaterina Makarova en Angelique Kerber is het de eerste keer in de geschiedenis van de WTA dat er vier linkshandigen in de top 10 staan.
De reden achter deze opmerkelijke evolutie is opnieuw de kickopslag. Hoewel de meeste mannen een goede kickopslag kunnen produceren, zijn er maar zeer weinig vrouwen die deze opslagvariant in hun repertoire hebben zitten. De Australische speelster Sam Stosur is een van de weinige uitzonderingen.
Om een succesvolle kickopslag te kunnen slaan, is er lengte en kracht in de schouders nodig zodat er voldoende topspin gegenereert kan worden. Dit kan verklaren waarom de linkshandige vrouwelijke spelers floreren terwijl de linkshandige mannelijke spelers langzaamaan verdwijnen.