2020 staat voorlopig vooral bekend om de coronacrisis, maar ook op muzikaal vlak worden er potten gebroken. Op 6 februari dit jaar bracht de frontvrouw van de Amerikaanse rockband Paramore, Hayley Williams, haar soloplaat 'Petals for Armor' uit. Acht dagen later volgde de Australische rockband Tame Impala met 'The Slow Rush'. Tot slot liet ook Amerikaanse popster Dua Lipa op 27 maart met 'Future Nostalgia' een nieuw album op de wereld los. De muziek van deze drie artiesten vertoont veel onderlinge verschillen, maar de platen zijn stuk voor stuk bijzonder geschikt om de huidige quarantaineperiode aangenaam door te komen.
Hayley Williams: om je frustraties te uiten
Eerder dit jaar kwam Hayley Williams solodebuut uit. Toch is haar band Paramore ook nu niet weg te denken, want de titel van de plaat 'Petals for armor' is er een anagram van. Het album telt zes nummers en is dus vrij kort, maar daarom zeker niet minder goed. In de single 'Simmer' lijkt Williams haar frustraties te uiten over haar ex-man Chad Gilbert die tevens muzikant is bij de Amerikaanse rockband New Found Glory. Zo zingt ze hypothetisch dat ze nog liever een einde zou maken aan het leven van haar man dan dat ze op hem zou rekenen om hen te beschermen: "If my child needed protection. From a fucker like that man. I'd sooner gut him. 'Cause nothing cuts like a mother." Ondanks de rauwe tekst, is het nummer wel verfijnd, omdat Williams de woordspelletjes uit de titel van de plaat ook nu doortrekt. Ze geeft namelijk impliciet een antwoord op haar eigen vraag of uiteindelijk wraak of vergiffenis de bovenhand moet halen door vijfmaal snel na elkaar het woord 'simmer' te zingen, waardoor 'mersi' hoorbaar wordt.
Tame Impala: om bij weg te dromen
Tame Impala gooit het met 'The Slow Rush' over een heel andere boeg, want felle emoties à la Williams zijn hier eerder afwezig. Met de tien nieuwe nummers zet frontman Kevin Parker tegelijk de toon van het vorige succesalbum 'Currents' voort, maar gaat hij ook de experimentele tour op. Er zijn nog steeds dromerige en opzwepende beats in nummers zoals 'It Might Be Time' en 'Borderline', maar met 'Posthumous Forgiveness' breekt Parker zowel op muzikaal als tekstueel vlak met de vorige plaat. In het nummer, dat maar liefst zes minuten duurt, lijkt het alsof hij verschillende liedjes met elkaar heeft vermengd in een eclectische mix. Ook de tekst van het nummer is bijzonder, want daarin bezingt Parker zijn overleden vader en de problemen die tussen de twee speelden: "And while you still have time, you had a chance. But you decided to take all of your sorrys to the grave."
Dua Lipa: om de verveling weg te dansen
Dat Dua Lipa ondanks haar 25 lentes ondertussen uitgegroeid is tot rasechte artieste bewijst ze opnieuw met haar nieuwste plaat 'Future Nostalgia'. De toon wordt meteen gezet met dansbare nummers zoals 'Don't Start Now' en 'Physical' waarbij het onmogelijk is om stil te blijven zitten. Toch zijn de beats niet oppervlakkig en is ze vernieuwend door in 'Love Again' een sample van 'Your Woman' van de Britse technopopgroep White Town te verwerken. Ook op tekstueel vlak bereikt ze diepgang met 'Boys will be boys' waarin ze eeuwenoude genderstereotypen kritisch aankaart: "I'm sure if there's somethin' that I can't find the words to say. I know that there will be a man around to save the day
And that was sarcasm, in case you needed it mansplained. I should've stuck to ballet."