Op 18 december 2014 rolde de laatste Ford van de band in Genk. Een economische ramp voor Limburg, maar de provincie wist collectief de rug te rechten. "Als ik terugkijk, was de sluiting op dat moment een ongelofelijke mokerslag. Die heeft wel voor een ongelofelijke solidariteit in Genk gezorgd en heeft heel wat in beweging gezet", zegt burgemeester van Genk Wim Dries (CD&V). "Iets wat onze provincie kenmerkt, is dat we goed samenwerken in crisistijden. Er is een nog grotere dynamiek ontstaan naar aanleiding van die sluiting", vult gouverneur Herman Reynders aan. In 1962 werd de eerste steen van Ford Genk gelegd. Een halve eeuw lang produceerde de fabriek talloze Ford-modellen, tot de lokale fabrieksdirecteur op 24 oktober 2012 een korte mededeling moest voorlezen met de boodschap dat de autofabriek twee jaar later de deuren zou sluiten. "De definitieve sluiting op 18 december 2014 was de kroniek van een aangekondigde dood. Voor de stad Genk was het een klap. Dat hebben we toch wel gevoeld", vertelt Dries.
"Ik denk dat weinig mensen toen verwacht hadden dat Ford in zijn totaliteit zou sluiten. UHasselt had berekend dat er een banenverlies van 11.000 stuks zou zijn, dus er was toch de nodige ongerustheid", zegt Reynders. "Er waren heel veel mensen die er jarenlang gewerkt hadden, waaronder gezinshoofden en soms zelfs koppels. De mensen van Ford terug aan het werk stellen, was de grootste bezorgdheid bij de sluiting."
Het SALK-plan moest de provincie een nieuw elan geven. Drie vierde van de ontslagen Ford-medewerkers is vandaag terug aan het werk. Bovendien zijn er zo'n 13.000 minder werklozen in Limburg dan net na de sluiting. "Het SALK-plan was dan ook een ongelofelijk krachtig signaal. Op negen maanden tijd had men een compleet plan van aanpak dat in uitvoering kon gaan", stelt Dries.
bron: Belga