Cumulonimbuswolken zijn de schurken van de wolkenwereld. Deze dreigende formaties van waterdamp worden vormen torenhoge kolommen van turbulente wolkenlagen. Ze zijn de enige waarvan bekend is dat ze donder, bliksem en hagel produceren. Terwijl de meeste wolken niet eens 2000 meter hoog worden, klimmen cumulonimbuswolken tot 20.000 meter hoog. Ze zijn meestal aambeeldvormig.
Angstaanjagend
Luitenant-kolonel William Rankin is een van de twee mensen die ooit door een onweerswolk is gevallen en het na heeft kunnen vertellen, en zijn verhaal is een opmerkelijk maar angstaanjagend voorbeeld van wat er gebeurt als je vast komt te zitten in een wolk.
luitenant-kolonel William Rankin en zijn wingman Herbert Nolan vlogen met hun F-8 Crusader jets richting South Carolina. Ze waren zich bewust van enkele imposante stormwolken voor hen en namen daarom de voorzorgsmaatregel om erboven te klimmen tot ongeveer 14.300 meter (47.000 voet), om zichzelf wat speling te geven boven de piek van de wolken.
Motorstoring
Boven de storm kreeg de motor van Rankin echter plotseling een onverklaarbare storing en stopte met werken. Hij gebruikte zijn schietstoel en verliet het neerstortende vliegtuig.
Onmiddellijk begon er bloed uit zijn ogen en oren te stromen toen de decompressie van zijn beschutte capsule plaats maakte voor de druk van buitenaf en zijn buik begon op te zwellen. Hij had zijn handschoen verloren tijdens het verlaten van het vliegtuig en zijn hand begon te bevriezen in de ijskoude temperaturen.
Rankin kwam nu in een cumulonimbuswolk terecht met alleen noodzuurstof en een parachute die niet bepaald ontworpen was voor het midden van een onweersbui. Hij gebruikte een barometer die de parachute automatisch zou vrijgeven als hij op een hoogte van ongeveer 3.048 meter zou komen en hoopte dat hij uit het onweer zou komen voordat hij zou stikken of doodvriezen.
Voor wat aanvoelde als een eeuwigheid bleef Rankin in de wolk, rondgeslingerd door de razende opwaartse stromen die zulk extreem weer vormen. Wetenschappers weten heel weinig over de werking van deze gewelddadige stormwolken, maar de opstijgende hete lucht is meer dan krachtig genoeg om hem rond te slingeren terwijl hagelstenen en bliksem rond hem heen zoefden.
Eeuwigheid
Al snel ontvouwde zijn parachute zich, waardoor Rankin dacht dat hij op 3.048 meter hoogte was, maar hij was nog lang niet in de buurt. De druk binnenin had zijn barometer geactiveerd en nu werd Rankin rechtstreeks omhoog getild terwijl de opwaartse luchtstroom zijn parachute opving. Hij werd door de opwaartse luchtstroom opgetild en weer neergelaten, terwijl hij ijsscherven ontweek en zijn adem inhield toen de lucht zo verzadigd raakte met water dat hij had kunnen verdrinken.
Gelukkig liet de storm hem uiteindelijk los en dreef hij naar beneden tot hij tegen een boom botste en zijn hoofd tegen de stam stootte toen hij uit de takken viel. Hij keek op zijn horloge en zag dat het nu 18.40 uur was - hij had ongeveer 40 minuten in de wolk gezeten. Rankin slaagde erin om hulp te zoeken in de buurt en ging naar het ziekenhuis voor bevriezing, decompressie verwondingen en andere kleine verwondingen, maar hij had het relatief ongedeerd overleefd. Wat een verhaal!