Zes maanden geleden runde Jia Zhang nog haar eigen bedrijfje in de Oost-Chinese provincie Zhejiang. Maar de firma werd hard getroffen door de pandemie en was niet langer rendabel. «Na rijp beraad ben ik eruit gestapt», getuigt Zhang, moeder van twee kinderen, bij NBC News. Nu heeft ze een nieuwe baan: fulltime voor haar ouders werken, gewoon als hun dochter. In ruil betalen ze haar 8.000 yuan (1.014 euro) per maand, wat ongeveer het gemiddelde salaris in China is.
«Mijn taak is om tijd met mijn ouders door te brengen – bijvoorbeeld door ze naar de supermarkt te brengen – en huishoudelijk werk te doen», aldus Zhang. «Als mijn ouders uit willen gaan, maak ik van tevoren plannen en neem ik ze mee naar verschillende winkels.»
Jeugdwerkloosheid
In de afgelopen maanden zijn de hashtags #FullTimeDaughter en #FullTimeSon trending geweest op Chinese sociale mediaplatforms, met miljoenen views. Ze verwijzen naar volwassen kinderen die, als gevolg van werkloosheid, door hun ouders worden ingehuurd om voornamelijk huishoudelijk werk te doen.
Jeugdwerkloosheid is een ernstig probleem in China, ‘s werelds op een na grootste economie. Drie jaar van ‘zero-covid’-beperkingen laten zich voelen. Het werkloosheidscijfer onder 16- tot 24-jarigen bereikte in juni een recordhoogte van 21,3%, meldde het Nationaal Bureau voor de Statistiek.
«Mentale buffer»
Veel ‘fulltime kinderen’, waaronder Zhang, hebben online over hun ervaringen gepost. Meer dan 4.000 hebben zich verzameld op Douban, een site waar mensen gemeenschappen kunnen vormen die lijken op Facebookgroepen, om te discussiëren over fulltime kind zijn. «Ik kook van maandag tot vrijdag lunch en avondeten voor mijn gezin», schreef een 37-jarige ‘fulltimedochter’ in de groep. «Mijn ouders geven me geld zonder zich met mijn leven te bemoeien.»
Sommige ‘fulltime kinderen’ komen er onbedoeld in terecht omdat ze tussen twee jobs zitten of wachten op een opleiding. Cici Gong, 24 jaar, noemt zichzelf een ‘fulltime dochter’ nadat ze drie jaar op rij faalde voor het uiterst moeilijke toelatingsexamen voor een postgraduaat, dat dit jaar door een recordaantal van 4,7 miljoen kandidaten werd afgelegd. «Ik ging door een diep dal toen ik niet slaagde voor mijn eerste poging en mijn relatie op de klippen liep», zegt Gong, wiens ouders haar onkosten dekken maar haar geen salaris betalen. «De tijd die ik thuis doorbracht diende als een mentale buffer voor mij.»
«Zegen voor ons allemaal»
Volgens Mao Xuxin, hoofdeconoom bij het National Institute of Economic and Social Research in Groot-Brittannië, is het «zorgwekkend» dat sommige jongeren ervoor kiezen om fulltime kind te worden, omdat «het dan heel moeilijk wordt om terug te keren in de maatschappij».
In de afgelopen jaren, aldus Mao, zijn jongeren in China op zoek gegaan naar minder veeleisende, meer kortdurende banen. Toen kwam de opkomst van de ‘lying flat’-beweging, waarbij werknemers het absolute minimum doen om rond te komen in plaats van zich kapot te werken. Nu, zegt hij, hebben sommigen de volgende stap genomen door hun ouders om hulp te vragen.
Sommige ‘voltijdse kinderen’ beschouwen het eerder als een kortetermijnoptie dan als een carrièrepad. Zhang zei dat ze misschien nog een tijdje fulltime kind blijft omdat zowel zij als haar ouders tevreden zijn met hoe het nu gaat, hoewel ze openstaat voor nieuwe mogelijkheden. «Sinds ik een fulltime dochter ben, is iedereen, inclusief mijn ouders, zoveel gelukkiger dan voorheen», zei ze. «Ik had niet genoeg tijd om bij mijn ouders te zijn, maar nu wel. Ik koester elk moment met hen. Het is een zegen voor ons allemaal.»
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be