Wat vaststaat is dat zowel werkgevers (67%) als werknemers (49%) het erover eens zijn dat het welzijn van medewerkers vandaag meer aandacht krijgt in hun organisatie dan voor 2020, toen de covidcrisis begon. Voor werkgevers is een gevoel van morele verantwoordelijkheid de belangrijkste reden (37%) om een welzijnsbeleid te voeren, gevolgd door het aantrekken en/of behouden van talent (22%).
Shift in ‘werkcentraliteit’
Werkgeluk is een gedeelde verantwoordelijkheid van zowel werkgever als werknemer. Medewerkers lijken voor werkgeluk echter meer naar hun werkgever te kijken dan dat de werkgever dat zelf doet. Terwijl bijna de helft van de medewerkers (45%) vandaag meer van hun werkgever verwachten dan in 2020, zijn ze zelf niet per se bereid om meer te ‘geven’. De bereidheid om buiten de werkuren bereikbaar te zijn, bijkomende opleidingen te volgen of extra taken bovenop het takenpakket uit te voeren is minder groot in vergelijking met voor 2020.
Een mogelijke verklaring is de verandering in werkcentraliteit, wat de mate is waarin werk een centrale plaats inneemt in het leven van medewerkers. Werkgevers zien hier een verschuiving: bijna de helft (46%) denkt dat werk minder centraal staat in het leven van hun medewerkers dan voor 2020. Dat wordt bevestigd door 7 op de 10 bevraagde werknemers.
Werkdruk reden nummer 1 voor stressgerelateerd ziekteverzuim
Zowel werknemers als werkgevers geven aan dat ze een stijgende werkdruk ervaren. Slechts een kwart van de werkgevers (23%) vindt de werkdruk redelijk in hun organisatie. Voor werknemers ligt dat cijfer iets hoger met 38%. Opvallend is dat meer dan de helft van de bevraagde werkgevers (56%) aangeeft ’s nachts wakker te liggen van de hoge werkdruk voor werknemers.
Werkdruk staat bovendien met stip op 1 wanneer gevraagd wordt naar mogelijke redenen die aan de basis liggen voor afwezigheid omwille van stress – ook wel stressgerelateerd ziekteverzuim genoemd – voor zowel werknemers (91%) als werkgevers (82%). Tegelijk tonen die verschillen in perceptie aan dat werkdruk nog problematischer is voor werknemers dan werkgevers denken.
Werkgevers en werknemers kijken anders naar oorzaken van uitval
«Het lijkt erop dat zowel werknemers als werkgevers voelen dat er iets schort, maar niet direct weten wat ze eraan kunnen doen», zegt Eva Geluk, senior onderzoeker bij Antwerp Management School op het gebied van mentale gezondheid op de werkvloer. «Toch zien we best grote perceptieverschillen over de oorzaken van uitval. Kijk bijvoorbeeld naar conflicten op het werk, de mismatch tussen talenten en werk en het teveel aan bureaucratie en administratie. Dat is problematisch, want het betekent dat werknemers het als een belangrijke reden voor stressverzuim zien, in tegenstelling tot de werkgevers. Die lopen zo het risico om maatregelen te treffen
Werkgeluk gedeelde verantwoordelijkheid
«Je kan je afvragen of werkgevers en leidinggevenden voldoende beseffen hoe hun medewerkers kijken naar de acties en initiatieven die ze uitrollen», vertelt Kathleen Vangronsvelt, professor arbeidspsychologie bij Antwerp Management School. «Er dient extra aandacht te worden besteed aan de verschillen tussen de intentie om mentaal welzijn en verbondenheid te vergroten via een welzijnsbeleid, de implementatie door leidinggevenden en de perceptie bij werknemers. Je wil bijvoorbeeld niet dat werknemers gefrustreerd raken vanwege een goedbedoelde afterworkdrink waardoor ze hun werk niet afkrijgen. Daarnaast wil ik benadrukken dat werkgeluk niet alleen de verantwoodelijkheid van de werkgever is. Die staat in voor het creëren van fatsoenlijke jobs zonder toxische leiders, maar binnen die context maak je als werknemer je werkgeluk zelf.»
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be