«Ik wilde zelf altijd non worden, maar dat mocht niet van thuis. [...] Ik straal het misschien niet uit, maar ik ben aseksueel», onthult Brigitta Callens in het opvallende interview met Het Laatste Nieuws. In plaats daarvan werd vergaarde ze bekendheid als Miss België, als model en later ook als vriendin van Frank Verstraeten, de uitbater van de Antwerpse club Zillion. Toen die laatste levenspassage verfilmd werd door Robin Pront, wou ze niets met de film te maken hebben: «Mijn huidige leven kan niet harder verschillen met dat van toen. Ik wil die hele periode achter me laten.»
Nu zet ze alsnog de puntjes op de i, over haar relatie met Frank Verstraeten en Zillion. «Zelfs nu kan ik eigenlijk niks fouts vertellen over Frank», vertelt ze. «Hij heeft me altijd netjes behandeld. We leefden een droom, gingen bunjee-jumpen en vlogen met een F16. The sky was the limit.»
De beruchte homejacking
Al was niet alles rozengeur en manenschijn. In 2000 werd het koppel het slachtoffer van een homejacking. Het gerucht was dat Callens zelf achter die overval zou zitten, maar dat ontkent de ex-Miss nu met klem. «Kort voordien zat ik als jong meisje nog op de schoolbanken. Dus waar ik zou ik die contacten hebben gehaald?», klinkt het. «Ik heb nooit helemaal begrepen wat er die avond in mijn appartement is gebeurd, maar mijn vermoeden is dat die hele homejacking paste in een plan dat ik nooit zal kunnen begrijpen.»
Verstraeten en Callens hadden een knipperlichtrelatie. «Frank had me al twee keer ten huwelijk gevraagd. Maar die avond -we waren toen officieel uit elkaar- had ik met Frank afgesproken in restaurant Euterpia om de documenten van mijn Saab te regelen. Het werd al snel heel gezellig en Frank was heel lief», vertelt ze. «We hadden een goed en verzoenend gesprek.» Verstraeten zou eigenlijk niet blijven slapen, maar na het eten trokken ze toch naar haar appartement.
«Frank zou die avond niet blijven slapen», gaat ze verder. «Maar toen ik hem wou uitlaten, opende ik de deur en werd ik gegrepen aan mijn arm en mijn keel. Ik werd met mijn hoofd in de kussens van de zetel geduwd, hoorde overal electriciteit knetteren en hoorde hoe Frank schreeuwend van de pijn naar mijn slaapkamer werd gesleept. Mijn leven flitste aan me voorbij.»
Aanzoek
«Toen ze vertrokken waren is Frank me komen losmaken. Helemaal onder het bloed. En op dat moment zegt hij ‘Hey Poeske, we hebben nu zoiets ergs meegemaakt. We gaan toch altijd samenblijven, nee? Wil je met me trouwen?’ Ik antwoordde: ‘Natuurlijk blijven we bij elkaar.’ En heb ik ‘ja’ gezegd.», klinkt het.
«Later heb ik daar mijn therapeuten over gesproken. Die zeiden dat zo’n praktijken soms voorkomen als ultieme daad bij mensen die zoiets willen bereiken. Ik heb dit nooit eerder verteld en kan me vergissen. Maar voor mij is dit dus ergens wel plausibel», besluit Callens.
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be