«Ik vraag altijd om een hotelkamer tussen de derde en de zesde verdieping», legt Walder uit aan SWNS. Die kamers zijn namelijk dicht genoeg bij het gelijkvloers om snel weg te geraken bij een noodgeval, maar ook ver genoeg van indringers die via het gelijkvloers het hotel betreden. «Iemand die je iets wil aandoen zal de gemakkelijkste manier kiezen en eerst via het gelijkvloers proberen te komen», klinkt het.
Eens ze in de hotelkamer is, zorgt Walder er altijd voor dat ze de deur dubbel op slot doet. Ze legt er ook altijd een deurstopper bij voor ‘die extra veilige laag’. «Mijn man, Ben, plaagt me daar altijd mee. Maar hoewel het onwaarschijnlijk is dat iemand zal inbreken, is de realiteit dat het hotelpersoneel een kaart van je kamer heeft waarmee ze gewoon binnen kunnen komen.»
Walder geeft ook nog mee dat ze haar locatie en het hotel altijd doorgeeft aan familie, zodat die weten waar ze is bij een noodgeval.
Geen (Air)BnB’s
Sommige van Walders tips lijken misschien een beetje extreem. Zo adviseert ze nóóit in een privaat vakantieverblijf zoals een (Air)BnB te verblijven (die zijn ‘extreem gevaarlijk en riskant, want je vertrouwt op iemand die je niet kent en je weet niet wie die zogenaamd goeie reviews schrijft’) en laat ze haar 8-jarige dochter een armbandje met een tracker dragen, zodat ze altijd weet waar ze is.
Walder bevond zich in het verleden echter al in gevaarlijke situaties: «Ik vertrek altijd vanuit het idee dat ik in een ander land ben om de regering te bespioneren, dus ik moet er ook vanuit gaan dat zij weten dat ik er ben en dat ze me misschien pijn willen doen.» Zonder te veel in detail te kunnen treden vertelt ze dat haar ooit geweigerd werd om van kamer op de eerste verdieping te wisselen. «Toen heb ik handdoeken onder de deur gestopt», klinkt het.
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be