Ayacucho
Onze laatste week in Peru brengen we deels door in Ayacucho, een middelgrote stad ergens tussen Cusco, de oude hoofdstad van het Inca-imperium, en de huidige hoofdstad Lima. We krijgen hier te horen dat Ayacucho ook de officieuze nationale hoofdstad is. Met haar ambacht, ontelbare koloniale kerken, religieuze feesten en traditionele muziek is ze de trots van de nationale bevolking. Toch staat de culturele rijkdom in schril contrast met de erbarmelijke economische situatie van de bevolking. We verblijven hier in de tweede armste regio van Peru, wat ook de aanwezigheid van de tarijke NGO's verklaart. Die gingen we met onze gastheer bezoeken. Onze eerste halte is het hotel-restaurant ViaVia.
ViaVia & vrienden
Zodra we het lokaal van ViaVia betreden, voelen we ons meteen thuis. Het Jengaspel en een mooie selectie Belgische bieren roepen meteen goede herinneringen op aan de lange avonden die we in het ViaVia café van Brussel hadden doorgebracht. Maar, zoals Señorita Paola van het personeel ons snel - en niet zonder trots - vertelt, doet de ViaVia in Ayacucho veel meer dan mensen van hapjes en drankjes voorzien.
De zaak neemt zijn rol van sociaal verantwoordelijke werkgever heel serieus aangezien het een inkomstenbron is voor een honderdtal families. Zo wordt er gewerkt met zonne-energie, wordt het voedselafval gerecycleerd en maken de lokale NGO's de ambachtelijke producten die er zonder commissie worden verkocht. Daarnaast ontvangt ViaVia jaarlijks Belgische leerlingen in Ayacucho. Zo kunnen ze hun horizon verruimen, met Peru kennismaken en bijdragen aan de gemeenschap. Dat doen ze in samenwerking met Mama Alice, een Nederlandse NGO van Frederique Kallen (ook wel mama' genoemd). De organisatie biedt accommodatie, professionele vormingen en werkgelegenheid aan straatkinderen.
We krijgen de kans om de regio rond Ayacucho met de fiets te verkennen samen met Robinson, een kersverse fietsgids van Mama Alice. Naast het gidsen helpt hij ook bij het bouwen van een eco-lodge. Die is gelegen op een berghelling met een adembenemend uitzicht en zal straatkinderen aan werk helpen. Niet alleen Mama Alice, maar ook het personeel van ViaVia moedigt ons aan om bij de andere organisaties een kijkje te gaan nemen. Zo bezoeken we Wasi Esperanza van de Belgische fysiotherapeute Emilie Wouters, die kinesitherapie aan arme kinderen met een handicap aanbiedt, en Diamanta, die jonge moeders ondersteunt door hun producten uit alpacawol in België te verkopen. Wie meer over de NGO's te weten wil komen, kan de filmpjes van onze bezoeken op Facebook bekijken via #metrotravelstories. Wie weet wil je daarna wel een kleine bijdrage leven aan hun werk.
We willen ook Pauline Evers en de rest van het personeel van ViaVia Ayacucho bedanken voor hun warme ontvangst in hun hostal', de pisco sour en andere workshops die we mochten bijwonen. En ook voor hun enthousiaste medewerking aan onze video uit Ayacucho die jullie binnenkort op Metro's Facebook zullen kunnen bekijken.
Bestemming bereikt
Vanmorgen zijn we in de Peruviaanse hoofdstad aangekomen, de eindbestemming van onze reis. Als je op tien weken vanuit Rio naar Lima wil reizen door enkele van de grootste landen ter wereld, moet dat aan een stevig tempo. Telkens wanneer we in de bus stapten, legden we dezelfde afstand af als wanneer je Frankrijk doorkruist. "Het is zonde om onderweg zo veel te moeten missen", klonk het bij meer ervaren backpackers, maar we hebben ondertussen geleerd dat compromissen deel uitmaken van elke reis.
Tien intense weken
Onze bedoeling was om ons aan een geïmproviseerd avontuur te wagen tussen de Atlantische en de Pacifische Oceaan. Zo doorkruisten we vijf landen, legden bijna negen duizend kilometer af doorheen savannes, bergen en woestijnen om onze band met de natuur te vernieuwen, van simpele dingen van het leven opnieuw leren te genieten en onze lezers met het reisvirus te besmetten. De grootste toeristische attracties, die de reisgidsen aanbevelen, zoals Machu Picchu, lieten we links liggen. De ontmoeting met de jaguar van de Pantanal, de kennismaking met het koppel dat met een rolstoel in de bergen ging wandelen of nachtelijke gesprekken bij een kampvuur in het midden van het woestijn, hadden voorgang tijdens deze reis. Soms voelden we ook dat we niet alleen waren tijdens onze tocht door Zuid-Amerika. Door jullie commentaren, aanbevelingen en aanmoedigingen konden we ook jullie gezelschap tijdens het reis voelen, waarvoor dank.
Dit avontuur zou nooit werkelijkheid geworden zijn zonder de inzet en het vertrouwen van de Metro-ploeg en de enthousiaste steun van het reisagentschap Joker. Bedankt aan jullie voor deze tien memorabele weken.
Oké, nu is het tijd voor een fotosessie voor Limas justitiepaleis. Het is een kopie van het grootste gebouw van Brussel. Kan je je een betere overgang tussen Zuid-Amerika en België inbeelden? Enkel Belgische frietjes in het centrum van Lima zou dat kunnen overtreffen.
Abrazos!
Camila & Seba
In samenwerking met Joker
