San Pedro de Atacama is een schilderachtige oase en de toegangspoort tot een van de grootste en droogste woestijnen in de wereld: de Atacama. Samen met het Paaseiland is dit gebied de meest bezochte toeristische attractie in Chili. Na drie dagen liften door de Argentijnse woestijn was het dus niet verwonderlijk dat we even moesten wennen aan het zicht van massas's toeristen die door San Pedro's kleine straatjes stroomden op zoek naar de meest boeiende tours.
Door het bezoek aan de Atacama is ons idee van een woestijn' erg veranderd. Voor deze reis hadden we enkel de Sahara gezien. In Chili werd de woestijn plots ook een plaats vol ontzagwekkende vulkanen, grillige geisers, veelkleurige lagunes, elegante vicuñas (zoogdieren die op lama's lijken) en - inderdaad - een grote menigte toeristen.
Het hoogtepunt van ons verblijf in San Pedro was een bad in het kokende geiserwater en een nogal frisse wandeling ernaartoe in badkleding bij -17°C. Net als het hete water van de geisers is ons budget snel verdampt in de Chileense woestijn. Chili wordt terecht als het duurste land van Zuid-Amerika beschouwd. Daarom besloten we richting noordelijkere landen te liften die milder zijn voor onze portefeuille.
Thor aan de grens
Een Peruviaanse douanebeambte begint te lachen terwijl ze naar Seba kijkt. We vragen ons af of we iets ongepast of belachelijk hebben gedaan bij het afgeven van onze paspoorten. Ze fluistert iets aan haar collega. Die laatste kijkt naar ons en glimlacht op zijn beurt. "Ze vindt dat je op Thor lijkt", verklaart hij. We gaan er altijd vanuit dat reizen ons innerlijk verandert, maar we moeten toegeven dat de mannelijke helft van ons team tijdens deze reis fysieke kenmerken (baard en lang haar) heeft gekregen die voor nogal ongewone situaties zorgen.
De vrouw wil graag een selfie maken met de superheld met een backpackersoutfit maar ze laat haar idee vallen, waarschijnlijk uit vrees dat ze andere reizigers die popelen om een stempel in hun paspoort te krijgen, zou ergeren. «Een prettige vakantie!», krijgen we bij het oversteken van de grens te horen. Na acht weken zwerven tussen de oceanen, zijn we eindelijk aangekomen in het midden van het Incarijk, de laatste halte op onze trans-Amerikaanse reis.
De wegen van lifters zijn ondoorgrondelijk. Toen we de Atacama-woestijn in Chili verlieten, hoopten we in Bolivië terecht te komen, maar een goede wind (of een goede vrachtwagenchauffeur) heeft ons naar Arequipa gebracht. Arequipa is de tweede grootste stad van Peru. Ze is omringd door drie imposante vulkanen met besneeuwde toppen. Van hieruit zullen we onze reis naar Lima voortzetten via Cusco, de oude hoofdstad van de Inca's, en Ayacucho, de beroemde stad met de koloniale kerken. Tot volgende week!
De trucker, onze docent
Kan een vrachtwagenchauffeur ons een les van universele waarde aanbieden gedurende een rit tussen twee steden? Ja, en hij zal het doen zonder het te beseffen. Hij zal beginnen met foto's van zijn familie te tonen. Daarna gaat hij de politici van zijn land beschrijven als "dieven". Dan zal hij wat tijd besteden aan een opsomming van plaatsen in zijn land die een bezoek zeker waard zijn. Hij zal waarschijnlijk ook niet vergeten je te waarschuwen voor de onbetrouwbare inwoners van zijn buurlanden. Dezelfde vrachtwagenchauffeur vind je even vaak in Peru als in Iran en in België. Het belang van familie, de ontgoocheling over het politieke systeem, de toewijding aan zijn land en het gebruik van stereotypen (vaker negatief dan positief) om andere nationaliteiten te beschrijven: dit zijn de lievelingsthema's van onze toevallige reisgenoten die bij elke rit (onbewust) bewijzen dat we allemaal en overal in hetzelfde schuitje zitten!
In samenwerking met Joker
