Het epos van Peter Jackson in Middle Earth is al een tijdje tot een einde gekomen met The Hobbit: The Battle of the Five Armies. Wie de fantasiewereld van J.R.R. Tolkien opnieuw wil bezoeken, kan het laatste deel uit deze trilogie vanaf 22 april op dvd of Blu-ray in huis halen. Ter gelegenheid van die release brengen we een interview met Martin Freeman, die de rol van Bilbo Baggins, de titulaire Hobbit, vertolkte.
Je hebt de laatste tijd heel wat successen gekend met The Hobbit, Fargo en Sherlock. Heeft dat jouw leven veranderd?
Het heeft een drastische, maar prettige verandering teweeg gebracht en dat ontvang ik natuurlijk met open armen. Ik voel me een echte bofkont nu al deze projecten zo succesvol zijn. Het is fantastisch, het is meer dan je ooit kan wensen. Dus ja, mijn leven is veranderd. Het is vooral drukker nu.
Roepen mensen vaak Bilbo' als ze je zien op straat?
Af en toe durft dat wel eens voorvallen. Er was ook een tijd dat mensen Tim' (uit The Office) riepen. Het gebeurt soms, maar een hele tijd terug hebben de meesten de namen van personages vervangen door Martin Freeman'. Daar ben ik wel blij om.
Blijft de rol van Bilbo je bij?
Niet echt, al blijft er altijd wel een stukje in mijn geheugen hangen. Enkele weken terug deed ik de nasynchronisatie, het laatste stukje stemwerk voor de Hobbitfilms. Psychologisch en emotioneel moest ik me dan terug die momenten brengen. Als iemand een geweer tegen mijn hoofd plaatst en zegt leef je in in Bilbo', dan weet ik wat ik fysiek, qua manieren en gebaren, moet doen. Maar ik draag hem niet met me mee. Dat gevoel heb ik bij geen enkel personage dat ik gespeeld heb.
Was het vreemd voor jou dat Benedict Cumberbatch, jouw collega in Sherlock, de rol van de draak speelde?
Enerzijds wel maar eigenlijk ook niet. Hij was de perfecte castingkeuze. Of hij nu al dan niet meespeelde in Sherlock, hij is geschikt voor de rol. Het voelde niet raar aan, maar het voelde toch een beetje alsof onze samenwerking in Sherlock ons bleef achtervolgen. Al zag ik hem niet tijdens de opnames van The Hobbit. Ik werkte zelfs niet met zijn stem, iemand anders las zijn tekst voor. Wanneer je het vanop een afstand bekijkt, voelde het dus niet zo vreemd. Het is een ander verhaal dat mensen ons altijd samenzien. Ze denken die twee zijn hierin ook een duo'. In dat opzicht is het best raar.
Zijn er voor jou speciale scenes in The Hobbit: The Battle of the Five Armies?
Ik had een leuke scene met James Nesbitt (Bofur) op de kantelen. Het vechten vond ik zeer prettig. Ik heb dat professioneel nog niet vaak mogen doen, hoewel ik behoorlijk goed was in podiumvechten' op de toneelschool. Tenzij je een actiepersoon bent, en dat ben ik nu niet meteen, moet je niet vaak vechten. Maar ik had een erg goed team van stuntmannen en mijn doublure was fantastisch. De overeenkomst was dat ik alles deed dat ik zelf kon doen. Als het voor mij mogelijk was, zonder dat de verzekeringspremies de hoogte inschoten of dat ik een weeklang geblesseerd zou uitvallen, wou ik zo vaak mogelijk Bilbo zijn.
Bilbo hoeft waarschijnlijk ook niet de beste vechter te zijn?
Niet echt, nee. Hij wordt niet een echte krijger maar hij bijt wel van zich af. Tegen het einde is hij zo erg belangrijk. Hij wordt meer vastberaden.
Hij is niet het timide personage van aan het begin van het verhaal?
Nee, dat zou veel te eentonig zijn om te bekijken en zelfs om te acteren. Als ik enkel een Hobbit met de ogen wijd open moest spelen, zou dat snel gaan vervelen. Gelukkig was dat nooit het geval in het verhaal. Bilbo ging van onschuld naar ervaring.
Wat is zijn grootste beproeving in de laatste film? Hij stond al oog in oog met een draak...
Zijn grootste uitdaging, zonder iets te willen weggeven, is de rol van Kofi Annan die hij probeert op te nemen. Hij wil de vrede bewaren en probeert een aanzienlijke, apocalyptische strijd te voorkomen. Heel die situatie onschadelijk maken, dat is zijn grootste test.
Je bent fantastisch in het spelen van personages met een duister kantje. Wou je dat ook tonen in de rol van Bilbo?
Ja natuurlijk, dat is intrinsiek aanwezig. Als Bilbo ziet hoe zijn vriend lijdt, kan je dat niet op een schattige hobbitachtige manier brengen. Het zou afschuwelijk zijn moest je dat doen, dus je laat je leiden door je reacties. Ik ben niet somber. Volgens mij heb ik geen duistere persoonlijkheid, maar mijn natuurlijke staat is niet om te zeggen dat alles fantastisch is. Zo ben ik niet. Ik leun eerder naar het duister, veronderstel ik, en vooral als acteur graviteer ik naar die kant, tot iemand zegt dat ik ermee moet ophouden. Ik hou van humor, ik speel graag grappige rollen, ik breng graag vreugde. Maar ik hou niet van tweedimensionale dingen. Sommige mensen zeggen dat ik enkel boos of knorrig acteer maar dat is gewoon niet waar.
Als je de waarheid wil, iedereen, zelfs ik en jij, is wel eens humeurig en verdrietig, of vreugdevol en grappig. Iedereen. Het is een deel van mijn job als acteur om dat over te brengen. Doorheen de avonturen van Bilbo zitten er ook heel wat duistere momenten, zeker voor iemand die uit een vredevolle omgeving komt. Het moet afschuwelijk zijn om mee te maken wat Bilbo doorstaat en dat verken ik graag. Soms doe ik dat zelfs als het niet in het script staat, omdat dat het interessanter maakt voor mij. Maar in dit script zat het erin omdat ze heel wat tijd in de diepgang staken. Ik wil altijd diepgang in mijn acteerwerk steken, anders geloof ik het zelf niet.
Hoe verliep de laatste dag op de set? Hoe voelde je je?
Ik voelde me opgelucht en verdrietig. Dat verraste me. Ik ben erg emotioneel en sentimenteel voor een heleboel dingen, maar ik ben niet vaak ontroerd door het afmaken van mijn werk. Ik hou er altijd van om een taak tot een einde te brengen. Hoe hard ik er ook van geniet, ik wil het afwerken omdat ik iets gedaan wil hebben. Het zegt niets over mijn genot van het werk zelf. Elke job die ik al gedaan heb was zalig tot op het laatste moment. Dat is de realiteit. De rest van mijn leven Bilbo spelen zou een nachtmerrie zijn. Dat is zo bij elk personage dat ik neerzet. Ik wil ook niet heel mijn leven John Watson (Sherlock) vertolken.
Op de laatste dag, het laatste stukje filmen was met Richard Armitage (Thorin) en Graham McTavish (Dwalin) en ik vertrok voor hen. Ze hadden nog wat werk te doen en Graham zei Het was gezellig om met je samen te werken maat'. Zijn stem stokte en hij werd emotioneel, waardoor ik mezelf ook liet gaan. Dat had ik al twee jaar niet meer gevoeld. Toen besefte ik plots dat ik een groot deel van mijn leven had doorgebracht met deze gekke bende. Dat deed wel iets met me. Ik dacht We gaan dit nooit meer doen' en zo wil ik het eigenlijk ook. Maar het bracht verandering in al onze levens.
The Hobbit was een gigantisch deel van onze levens, terwijl we aan het acteren waren maar ook daarnaast. Ik zal nog over The Hobbit spreken als ik 90 jaar oud ben. De ervaring zal me nooit verlaten. Die laatste dag was ik opgelucht en verbazingwekkend genoeg overstuur. Bij iedereen die vaarwel kwam zeggen, zag ik tranen in de ogen.
