De Amerikaanse psycholoog Dean Busby van de Brigham Young University onderzocht voor het tijdschrift Quest hoe het komt dat mensen kibbelen. "Hoe je ruzie maakt, ligt deels aan je temperament. En dat is aangeboren. Maar ook je opvoeding heeft invloed: wat je ziet, ga je immers nadoen. Hoe beter ouders hun kind helpen omgaan met negatieve emoties, hoe beter ze zelf kunnen kibbelen als volwassene", legt Busby uit aan Quest.
De psycholoog categoriseerde vier manieren van ruzie maken.
1. De schuwe opkropper
Dit type probeert conflicten zoveel mogelijk te voorkomen. Je legt je er gewoon bij neer dat je het ergens over oneens bent. Je houdt er niet van om tijdens een ruzie over je emoties te praten en denkt dat dat een ruzie ook alleen maar erger maakt. De kans is groot dat je een verlegen kind was.
2. De oprechte prater
Als een doorgewinterde compromissluiter doe je er alles aan om het standpunt van je ruziepartner te begrijpen en te waarderen. Je bent zo'n type dat alles wil uitpraten. Je probeert kalm te blijven en legt rustig je gevoelens uit. Waarschijnlijk ging het vroeger toen je kind was ook zo, of in elk geval bij een van je ouders.
3. De temperamentvolle bekvechter
Bekvechters zijn niet bang voor een levendig debat en een flinke oneningheid. Je lust wel pap van discussies en drukt zonder schroom je emoties uit. Ruziemaken zie jij als een middel om de band met je omgeving sterker te maken. Waarschijnlijk was je een nieuwsgierig kind dat graag nieuwe dingen ontdekte. Het temperamentvolle ruziemaken heb je hoogstwaarschijnlijk van je ouders geleerd.
4. De vijandige schreeuwer
Mensen die vijandig uit de hoek kunnen komen tijdens een ruzie, zijn echte schreeuwers. Omdat je vooral bezig bent met het maken van jouw punt, kwets je vaak anderen. Als de emoties bij jou oplaaien en je al scheldend in een ruzie stort, is het resultaat geen pretje.
[polldaddy poll="9128532"]