Een exacte rangschikking van landen voor studiekosten en -toelagen maakt de Europese Commissie niet, omdat de systemen van de 28 EU-lidstaten en 10 andere onderzochte landen zoals Zwitserland, Noorwegen en Turkije sterk verschillen en moeilijk vergelijkbaar zijn. In Vlaanderen betalen bijvoorbeeld nagenoeg alle studenten inschrijvingsgeld, terwijl dat in negen landen, onder meer de Scandinavische landen, niet eens bestaat.
Het Vlaamse "rugzaksysteem" is dan weer uniek in Europa. Een student begint in Vlaanderen aan zijn loopbaan met een leerkrediet van 140 studiepunten, waarvan er bij de start van elk normaal academiejaar 60 worden afgetrokken. De student kan die vervolgens terugverdienen door te slagen en de onderwijsinstelling kan studenten met een negatief leerkrediet weigeren of er een hoger inschrijvingsgeld aan vragen.
Studiebeurzen
Heel wat andere landen bieden specifieke studietoelages aan op basis van studieresultaten. In Vlaanderen zijn er alleen studiebeurzen voor studenten in kwetsbare socio-economische situaties. Dat is wel 21 procent van de studentenpopulatie, terwijl dat in Franstalig België 'slechts' 13 procent is. Maar daar moet maar 83 procent van de studenten inschrijvingsgeld betalen, in Vlaanderen zowat iedereen. De Franse Gemeenschap heeft in tegenstelling tot Vlaanderen ook een systeem van studieleningen, maar dat wordt nauwelijks gebruikt (minder dan 0,01 procent).
Vlaanderen hoort volgens het rapport tot de categorie van landen of regio's waar enerzijds een hoog percentage van studenten inschrijvingsgeld betalen en anderzijds een relatief laag percentage een studiebeurs krijgt.
Een beursstudent in Vlaanderen ontvangt tussen de 266 en 5.540 euro, met een gemiddelde van 1.703 euro. Ook opvallend: Vlaanderen hoort stilaan tot de uitzonderingen door geen leeftijdslimiet te plaatsen op het in aanmerking komen voor een studiebeurs.
Kindergeld
Het rapport van de Europese Commissie lijst ook andere vormen van steun op, voor ouders van studenten. In Vlaanderen ziet Europa de belastingvrije som voor een kind ten laste bijvoorbeeld als zo'n vorm van steun, net als het kindergeld, omdat het tot 25 jaar geldt als het kind tot dan schoolgaand blijft. Steeds meer landen geven financiële ondersteuning rechtstreeks aan studenten, in Vlaanderen is dat (nog) niet het geval zolang het kind nog ten laste is van de ouders.