Diezelfde rechttoe-rechtaanaanpak blijkt uit het leven gegrepen. Wanneer we de 44-jarige Tom Barman om 11 uur 's ochtends op café aantreffen, blijkt dit stukje Belgische muziekgeschiedenis één brok energie en neemt hij geen blad voor de mond. En dat nog voor die eerste koffie achter de kiezen is, zoiets is niet iedereen gegeven.

Tom Barman:"Het was gevaarlijk om TaxiWars bij onze eerste plaat een jazzlabel op te plakken. We zijn veel opwindender dan dat, onze muziek zit vol energie en is verdorie dansbaar."

Robin Verheyen: "Veel mensen hebben ook gewoon geen flauw benul van wat jazz precies inhoudt. Het is dan ook verdraaid moeilijk om te definiëren: er bestaan honderden soorten jazz. Maar dat is met rockmuziek niet anders. Alleen heeft rock als genre een veel betere reputatie. Jazz heeft gewoon een heel raar parcours afgelegd en wordt in de media vaak stiefmoederlijk behandeld."

Barman: "Met ‘Fever' willen we dat perceptieprobleem uit de wereld helpen en bewijzen dat er bij TaxiWars ook gefeest mag worden."

Deze plaat komt snel na jullie vorige worp. Zaten jullie op hete kolen om hier een vervolg aan te breien?

Barman: "We hebben veel shows op stapel staan, dus dan moet wil je graag vers materiaal hebben. Bij dEUS moest ik af en toe een pauze inlassen om niets te doen. Hetzelfde geldt voor Magnus: die projecten zijn een architecturale hel. Bij TaxiWars liggen de kaarten volledig anders, dat voelt voor mij aan als a breath of fresh air. En dat heb ik nodig om scherp te blijven."

Verheyen: "We konden nog verder surfen op het succes van de vorige plaat. Bovendien bestaat deze groep uit ervaren muzikanten: iedereen weet wat hem te doen staat. Zo konden we heel efficiënt werken. En maar goed ook, want ik ben niet bepaald geduldig aangelegd."

"Nooit eerder heb ik zo'n letterlijk liefdeslied geschreven"

Muzikaal is de plaat heel eclectisch. Bij de vorige plaat zat er tekstueel wel een duidelijke lijn in de plaat. Is dat nu ook zo?

Barman: "Nee, ‘Fever' is geen conceptplaat. Tijdens het schrijven van de nummers was ik overwerkt, waardoor er meer emoties in geslopen zijn. Deze plaat is persoonlijker dan ooit. Neem nu bijvoorbeeld ‘Airplane song': ik heb nog nooit zo'n letterlijk liefdeslied geschreven. Een ander voorbeeld is ‘Egyptian Nights' dat gaat over een ruzie met iemand die ik al zowat mijn hele leven ken. Dat had ik echt nog nooit meegemaakt. Ik wist écht niet wat te doen."

Afgaande op de titel, dacht ik dat dat nummer over oorlog ging.

Barman: "De titel komt van Robin, die heb ik niet zelf bedacht. Maar ik vond het een geslaagde metafoor. Het mooie aan muziek is dat het inspeelt op emoties in ons onderbewustzijn. En dat onderbewustzijn is vaak 100 keer slimmer dan ons rationeel denkvermogen. Ik kan dus uitgebreid lullen over de betekenis van een bepaald nummer, erg veel zin heeft dat niet. Jammer dat het zo lang geduurd heeft voor ik daarachter ben gekomen. (lacht) Mijn boodschap aan de luisteraar is dus: laat je onderbewustzijn spreken en probeer niet te intellectueel te doen over de emoties die je daarbij voelt. Maar dat is een levenstaak die bovendien indruist tegen de heersende moraal om alles zoveel mogelijk te rationaliseren."

Zijn jullie ook zo spontaan te werk gegaan tijdens het maken van de plaat?

Verheyen: "De werkverdeling ligt min of meer vast. Ik maak een reeks composities en Tom verzint vervolgens een tekst."

Barman: "Na ongeveer 30 seconden weet ik of iets kan met een bepaalde melodie of niet. In mijn hoofd ontstaat er dan een soort woordbrij, die nadien tot een concrete tekst herschreven wordt. Het is een ongelooflijk cliché, maar een goed nummer dicteert zichzelf. En hoe beter een nummer, hoe minder je eraan moet toevoegen. Zodra je een Powerpoint- presentatie maakt over hoe een song in elkaar steekt, weet je dat het niets wordt."

En zijn jullie het daar als frontmannen altijd over eens?

Verheyen: "Het is belangrijk om goed naar elkaar te luisteren. Als Tom zijn vocals opneemt geef ik wel feedback. TaxiWars is echt een wisselwerking."

Barman: "Over de teksten komt nooit feedback. Anders had ik al veel meer complimenten gehad." (lacht)

Verheyen: (verbaasd) "Ik geef je toch veel complimenten?"

Barman: "De rest van de groep bemoeit zich niet met de teksten: daarop heb ik het alleenrecht. Als ik tijdens een concert bijvoorbeeld in plaats van ‘Look at us contenders for the prize that's never won', ‘Twintig gram bananen en pistachenoten aan de kant' zou zingen, zou niemand dat in de gaten hebben."

Verheyen: "Dat zouden we inderdaad niet weten. We zouden zelfs niet eens verbaasd opkijken."

Barman: "Soms is dat wel een beetje eenzaam, dan voel ik me de keeper in de goal die alle ballen moet opvangen. En als er dan gescoord wordt, is de rest aan de andere kant van het veld aan het feesten."

Mare Hotterbeekx

‘Fever' is uit bij Universal. Taxiwars speelt leve op 11/11 in de Bozar in Brussel. Meer concertdata op www.taxiwars.be.