Op bewakingsbeelden is te zien hoe de tiener het bij een ijzige temperatuur van - 16° Celsius een goed idee lijkt om eens een paal te likken - iets wat we in coronatijden overigens sowieso afraden. Dat beklaagt 'ie zich echter snel, want de jongen bevindt zich meteen in een hulpeloze positie: zijn tong zit muurvast. Terwijl voorbijgangers hem geen blik gunnen, probeert hij iemand te bellen met zijn smartphone. Dat loopt echter niet van een leien dakje, want zijn gemompel is amper verstaanbaar.
Gelukkig voor de tiener komt er snel een einde aan zijn gênante flater. Een winkeleigenaar schiet hem te hulp met een kopje heet water, dat hij over de tong giet. De jongen kan zich losrukken, en zal in het vervolg twee keer nadenken voor hij nog eens ergens aan likt.
Waarom blijft je tong kleven aan metaal?
Maar hoe komt het dat je tong blijft plakken aan een metalen paal bij vriesweer? Je tong is vochtig, en dat speekselvocht begint te bevriezen wanneer de temperatuur onder het vriespunt zakt. Je lichaam gaat dit tegen door warm bloed naar je tong te pompen, waardoor je speeksel door geleiding weer opwarmt. De hitte van het bloed doet de atomen in je tong trillen, waardoor hun temperatuur verhoogt. Zo geraakt je speeksel uiteindelijk weer verwarmd.
Metaal is echter een veel betere geleider dan je tong. De atomen in een metalen paal zitten dicht bij elkaar en brengen warmte-energie sneller over dan je tong kan. De paal neemt dus sneller warmte op dan je lichaam het kan aanvullen. Wanneer je je tong tegen een metalen paal duwt, steelt die paal met andere woorden de hitte van je tong. Op die manier bevriest het speeksel in de poriën en onregelmatigheden van je tong, en bam, je zit vast aan de paal.
Plastic en hout geleidt minder goed dan je tong, dus daaraan kan je niet blijven kleven. Voor ijs is het daarentegen wel weer oppassen.