Met zijn rastahaar als een gordijn voor de ogen, wandelt Ronell Langston Plasschaert alias Ronnie Flex - de ruimte binnen. De snelle briefing door zijn asistent "Dit is Metro, het tweetalige medium uit België" - werpt meteen zijn vruchten af. "Ça va bien?", begroet de rapper ons, gevolgd door een vette knipoog. De reputatie van grillige interviewee heeft Flex duidelijk achter zich gelaten, net als zijn jarenlange wietverslaving. In plaats daarvan: een fles cognac, een Red Bull en een pakje sigaretten dat er tijdens ons gesprek in sneltempo aan moet geloven.
Je bent wellicht de bekendste Nederlandse artiest van moment. Voel je dat zelf ook zo aan ?
Ronnie Flex: "Zeker weten. Alleen heb ik het gevoel dat het in België wat minder is. Hier zijn andere Nederlandse artiesten die toch een stukje groter zijn."
Wie bedoel je dan? De Jeugd van Tegenwoordig?
"Nou (aarzelt) Als ik dat ga zeggen, dan lijkt het alsof Kijk, dat is geen disrespect en het is ook niet arrogant bedoeld, maar ik heb wel het gevoel dat ik de beste ben van mijn generatie. Op dit moment zijn veel artiesten heet, maar ik ben al het langst relevant. Velen pakken nu volop streams, maar ik ben bezig sinds 2011, toen mijn nummers al aan vijf à zes miljoen views zaten. Het is een beetje een competitie en je hebt dus wat zelfvertrouwen nodig. Ik neem het anderen ook niet kwalijk als zij zich de beste voelen. Als je op het hoogste niveau wil functioneren, moet je zo denken. Zlatan Ibrahimovic vindt zichzelf ook de beste voetballer, ook al zijn Lionel Messi en Cristiano Ronaldo wellicht beter. Daarom is hij ook zo goed."
Nederhop is nu ook in België hot. Hoe ervaar jij dat?
"In Nederland is het gewoon beetje bij beetje gegroeid. Je had eerst de grondleggers en daarna volgden nieuwe generaties, met het collectief New Wave en jongens als Jonna Fraser, SFB, Bokoesam, Lil' Kleine en ikzelf. Wij waren het begin van die hele hype. Kijk, ik ben nu 26 jaar, en toen ik nog op school zat, waren er zes à zeven mensen die naar Nederhop luisterden. Als je nu naar een Nederlandse middelbare school gaat, zullen op twintig leerlingen enkel de twee goth kids die vibe niet voelen. In België is dat ook zo, al vind ik dat de Belgische artiesten nog meer support zouden moeten krijgen van hun landgenoten."
Welke Belgische artiest kan op jouw support rekenen?
"Iemand die al van kleins af aan naar mijn shows komt kijken, is Daniël Busser. (Het Limburgse raptalent dat voorbije zomer Pukkelpop mocht openen en ook onder contract ligt bij Top Notch, red.) Ik kende zijn muziek toen nog niet, maar ik zag een soort van Justin Bieber in hem. Daniël ziet er goed uit en heeft mooie teksten. Het doet me plezier dat hij zich steeds verder ontwikkelt."
Een van jouw songs diende ook voor de Belgische film Patser'. Wat vond je ervan?
"Ik ben blij dat ik de kans heb gekregen van Ali B, die het nummer heeft geschreven. Maar ik ben een fucking eerlijke gast, dus ik moet je opbiechten dat ik Patser' nooit heb gezien. (lacht) Op de afterparty heb ik die twee boys wel ontmoet (Adil El Arbi en Bilall Fallah, red.). Zij doen hele grote dingen en blijven toch met beide voeten op de grond. Daar kan ik alleen maar respect voor opbrengen! Daarnaast vind ik het ook altijd lekker om te zien dat allochtone jongeren meetellen."
Je bent doorgebroken met Drank en Drugs', het nummer met Lil' Kleine dat razend populair was bij jongeren. Ben je sindsdien mee geëvolueerd met je publiek?
"Ik probeer altijd om het zo breed mogelijk te houden, van vijfjarige kinderen tot zo oud mogelijke mensen. (denkt na) Zelf ben ik natuurlijk ook ouder geworden. En ik gebruik geen drugs meer "
Op korte tijd heb je twee platen gemaakt, Rémi' en NORI'. Ben je door af te kicken productiever geworden?
"Mijn stem was helemaal weg, en dat had veel te maken met het roken van ganja. Nu zing ik veel beter, al was ik vroeger vocaal nog sterker. In die zin is het een leerschool geweest. Dat de inspiratie komt als je high bent, is een mythe. Ik produceer niet meer dan vroeger of mijn werk is niet beter, maar zeker ook niet slechter. Het is een geruststelling om te weten dat ik geen drugs nodig heb."
Je werkt vaak samen met de bekende Jack $hirak. Produce je zelf ook?
"Mijn grootste hits heb ik geproducet, al beschouw ik mezelf meer als een atypische singer-songwriter. Niet door gitaarakkoorden te spelen en daar muziek bij te zingen, maar op de piano en met bijvoorbeeld een drum erbij. Zo lever ik het begin van een song, dat anderen dan opkrikken. Dat is inderdaad vaak Jack $hirak. Ik ben een beetje autistisch, dus ik wil altijd met dezelfde mensen werken, dezelfde pizza eten en voor dezelfde voetbalclub supporteren." (Flex is een fervente fan van Feyenoord Rotterdam, red.)
Je hebt veel hits, maar bezit volgens velen ook de gave om tijdloze nummers te maken. Hoe zie jij jezelf?
"Als iemand met balans. Op elk album probeer ik twee tot drie commerciële nummers te hebben, maar ook muziek die misschien niet de grote doelgroep zal aanspreken. Het gaat om het ruimere plaatje, weet je. Artiesten die alleen maar hits hebben, blijven vaak slechts enkele jaren aan de top. Bij de hardcore fans van sterren als Kanye West of Drake draait het om zoveel meer. Mensen verlangen diepgang: ze willen je leren kennen, weten wat je zegt en waar je voor staat."
In de AB treed je op met de liveband Deuxperience. Een verwijzing naar je Surinaamse roots?
"Absoluut. Surinaamse artiesten spelen altijd met een stevige band. Daar ben ik mee opgegroeid. Ik ga al mijn hele leven om met mensen van Curaçao, Aruba, de Antillen, Kaapverdië, Ghana... Wat ik doe is eigenlijk een mengelmoes van alles, maar de leidraad is wel Surinamië, want dat is waar ik vandaan komen. Dat blijft belangrijk voor mij en zo'n groep is wat ik altijd wou. Kijk, Amerikaanse artiesten als Kendrick Lamar, Jay Z, Beyoncé en Nicki Minaj hebben ook allemaal een band, maar die zit vaak achter doeken. Bij mij moet iedereen mee het podium op!"
Matthias Adriaensen
Ronnie Flex & Deuxperience spelen op 23/12 in de Brusselse Ancienne Belgique.