Stijn Meuris: Ik moest toch wel even slikken. Na twintig jaar stilte keek ik bijzonder uit naar de reünie met Noordkaap en de bijbehorende reeks concerten. Maar je beseft al snel dat de hele culturele wereld bloedt en dan geef je dat een plaats. Voor de tweede lockdown was er nog hoop dat mijn vierde Tirade' kon plaatsvinden en was ik volop bezig met kleine try-outs. Je hebt die feedback nu eenmaal nodig om een voorstelling bij te schaven. Tot het duidelijk bleek dat de bijna dertig geboekte voorstellingen definitief in het water zouden vallen.
Jou kennende moest je wel iets doen.
Livestreaming bood een goed alternatief. We zijn dan met een start-upbedrijfje in zee gegaan dat zowel de tickets online als de technische ondersteuning tijdens de show voor haar rekening neemt. Aanvankelijk hadden we het idee om voor veertig man te spelen in die prachtige Academiezaal in Sint-Truiden, maar ook dat idee moesten we uiteindelijk afvoeren. Dan maar helemaal alleen voor enkele camera's en hopen dat de livestream toch het gevoel kan oproepen dat je het van dichtbij kan meemaken. Het is wennen, maar ik voel me beter worden na elke solorepetitie.
Ik kan me voorstellen dat 2020 een schat aan informatie heeft aangereikt?
Absoluut. Ik had zoveel ideeën en het zou zonde geweest zijn om die allemaal weg te gooien. Tirade #4' kent twee grote verhaallijnen. Eerst en vooral die lange regeringsvorming van meer dag vijfhonderd dagen en zeventien onderhandelaars. Op zich al voldoende stof voor een hele Tirade', inclusief die nieuwe lichting jonge politici. En dan vanaf maart het hele coronaverhaal. Het was bijna een soort perfect storm' waarin die twee gebeurtenissen samenkwamen.
Gelukkig had je met de drie eerdere Tirades' al de nodige ervaring kunnen opdoen.
Dat heeft zeker geholpen. Over de derde was ik zelf ook zeer tevreden. Ik had mijn stijl, ritme en evenwicht gevonden. Want Tirade' is niet louter comedy en ook geen moppentapperij. Het lijkt er misschien wat op maar het is helemaal iets anders, meer storytelling met een onmiskenbare drive. Ik vergroot kleine dingen uit tot ze een bijna surrealistisch karakter krijgen. Plots wordt de realiteit dan een hallucinante trip, zowel tragisch als komisch.
Het is zeker ook geen uitlachconferentie want mededogen is een sleutelwoord in je Tirade'-verhaal.
Klopt en ik denk dat ik er ook in geëvolueerd ben. De eerste was fel antipolitiek met felle uithalen naar bepaalde politici. Wanneer ik daaraan terugdenk was er dat op bepaalde momenten misschien wel over. Nu is er veel meer evenwicht. Ik vraag me niet alleen meer af wie dat zij zijn maar ook wie dat wij zijn. Ik denk ook meer na over mijn eigen rol in het grote geheel. Belgen zijn kampioen in kritiek geven op beleidsmensen en ik doe daar zelf ook gretig aan mee. Maar de hand in eigen boezen steken of je eigen tekortkomingen in kaart brengen... Daar zijn we beduidend zuiniger mee. Misschien moeten we daar ook meer op focussen en dat aspect zit in deze Tirade' verweven. Ik voel best heel wat mededogen voor politici en de manier waarop ze moeten manoeuvreren binnen onze toch wel zeer complexe staatsstructuur.
Heb je er moeite mee om België liefdevol en warm te omarmen?
Zeer zeker niet want ik hou van dit land en ben er zelfs fier op. We hebben maandenlang gesukkeld om een regering te vormen en dat (lachend) zonder staatsgreep of de geboorte van een dictator. Het land blijft draaien, zelfs als het voor een tijd vierkant loopt. En ik voel best een warme, beschermende liefde voor iemand als Wouter Beke. Hij meent het goed maar door de omstandigheden en allerlei scheefgegroeide structuren is het niet verwonderlijk dat hij al eens steken laat vallen. Probeer zelf maar eens overeind te blijven heel die tijd. Ik denk bijvoorbeeld aan die waargebeurde scene op de gazon voor een rusthuis in Dessel. Zingt hij daar toch wel de Willy Sommers-classic Geniet van het leven, want het duurt nog maar even...' Wie fluistert hem zoiets in het oor op de achterbank van zijn Volvo op weg naar Brussel? Dat soort situaties geeft een andere kijk op het leven van een politieker die van hot naar her rijdt zonder vaak te weten wat er aan de hand is. Surrealisme troef trouwens in 2020 om te beginnen met de mondmaskers of de ontsnappingspoging door een achterraam van het parlement door Bart Somers en Hilde Crevits om de pers toch maar niet onder ogen te moeten komen. Wie bedenkt zoiets?
Tirade #4 Belgarije' officiële voorstelling op za. 26 december om 20u30 tickets 10 euro info en links op www.artistsunlimited.online of www.stijnmeuris.be
Dirk Fryns