Op 18 januari 2016 gooit frontman en zanger Jeroen Camerlynck
Er komt een pittige tournee aan dit najaar en in februari 2022 start de Hell Over Europe 4 Tour met o.a Aborted en The Acacia Strain. Losjes geteld kwam ik op zes maanden tijd aan een tachtigtal shows. Hopelijk houdt het virus zich koest.
«Hout vasthouden want ik kijk er enorm naar uit. Alle data die over dat vervloekte jaar verspreid waren, zijn nu samengebald tot één lange Benelux Clubtour. En eens die afgelopen is, trekken we Europa door. We zijn volop aan het repeteren want de show is veranderd doordat we ondertussen de acht nummers tellende ep ‘... And Just Niks For All’ hebben uitgebracht. Onze derde plaat ‘Sabbath Fleddy Sabbath’ verscheen in maart 2020 en daar moet ik verder geen tekening bij maken. Nul shows en amper promo maar toch heeft ze haar weg naar de fans gevonden en dat doet deugd. Als ik me niet vergis hebben we er ongeveer zo’n drieduizend van verkocht.»
Twee albums in één klap kunnen promoten is niet iedereen gegeven. Haal er je voordeel uit, Jeroen.
«Gaan we ook doen. Door het naleven van allerlei restricties hebben we de vier afgelopen maanden kunnen repeteren en je voelt de energie terugkomen. Ik ben zelf ook besmet geweest en dan pas je wel op. Maar de absurditeit van de situatie drong meermaals door. Zo mochten we repeteren omdat we een ondernemingsnummer konden voorleggen als muzikanten. (
Ik merk een gezonde werkethiek op, naast een tourschema dat de toewijding van een topsporter vereist.
«Ik merk wel dat ik wat ouder word en moet doseren, maar de goesting is zo groot dat je best wel oppast. Wat niet wil zeggen dat er niet meer gegeten en gedronken wordt. We zijn oud genoeg om te weten wat er kan zodat de shows er niet onder lijden. Bovendien ben ik nog met een andere band begonnen, Coffin Feeder. Ook al is er nog niets uitgebracht, de concertaanvragen lopen binnen. In de band zitten ook leden van de grootste Belgische metalband Aborted en Leng Tch’e en er verschijnt binnenkort een ep, ‘Stereo Homicide’. Binnen Coffin Feeder zet ik als songschrijver een stap terug en dat is best oké. Het zijn Engelstalige songs en op die manier kan ik weer een andere kant van mezelf als songschrijver, zanger of muzikant ontdekken.»
Het gaat dus nog drukker worden!
«Absoluut, maar ik wil het ijzer blijven smeden zolang het heet is. Ik ben 42, heb er een rugoperatie opzitten en je beseft dan dat je dit de komende 20 jaar niet meer op dezelfde manier kan volhouden. Een Fleddy Melculy-show is pure sport. In België of Nederland verstaan de mensen nog enigszins wat je zingt en heb je ook de humorfactor. In het buitenland heb je enkel de energie en het speelplezier dat je uitstraalt om een zaal mee te krijgen. En ondertussen heb ik meer dan voldoende techniek om zelfs drie shows per dag te doen zonder mijn stem te verliezen. Mijn geheim zit naast de techniek in een goede opwarming songdosering. (
De nieuwe ep is geschreven in volle lockdown, niet?
«Klopt. ‘Sabbath Fleddie Sabbath’ kwam net uit toen de eerste strenge lockdown van kracht ging. Er was een heel jaar hard werk ingestoken en ik wilde ze toch op een of andere manier promoten. Maar live lagen de kaarten anders geschud. We deden een livestream en spraken al lachend af dat we elkaar enkele weken later zouden ontmoeten om de draad weer op te pikken. Die enkele weken werden anderhalf jaar en dan kwam de goesting om toch weer te beginnen schrijven. Tegen augustus 2020 had ik zes songs geschreven en stelde ik ze aan de bandleden voor. Goede songs, maar veel te serieus, lieten ze opmerken. Er zijn dan twee songs gesneuveld die werden vervangen door twee grappige nummers. Daardoor is er een goed evenwicht ontstaan waarbinnen iedereen zich kan vinden. De songs laten weer de meer speelse kant van Fleddie Melculy zien na de derde plaat die serieuzer was.»
Niet weer een portie ellende na al die restricties vol kommer en kwel...
«Vandaar de sarcastische titel ‘... And Just Niks For All’. Met de opener ‘T-shirt van Fleddy Melculy’ lachen we eens goed met onszelf en verwijzen we naar ‘T-shirt van Metallica’. De song waarmee het allemaal begon en die twee dagen na de release effectief bij Metallica belandde. (