Zanger, gitarist en songschrijver Greg Gonzalez (foto centraal) is een man met een missie: hij wil de gekrenkte medemens met zijn songs van een verzachtende balsem voorzien. Het twee jaar geleden verschenen titelloze debuut zette de band meteen op de wereldkaart met Gonzalez' halfhese, zijden en androgyne stemgeluid als grootste troef. Opvolger 'Cry' borduurt verder op die succesformule, maar heeft naast extra muzikale invloeden van onder andere Selena en Shania Twain ook een nog sterkere cinematografische vibe met verwijzingen naar films van Eric Rohmer, de in 2010 overleden Franse nouvelle vague-regisseur. Geen toeval, zo blijkt.
Greg Gonzalez: "Ik ben een enorme, bij momenten haast obsessieve filmliefhebber die vaak harder dweept met regisseurs dan met muzikanten. Daardoor schrijf ik op een heel filmische of visuele manier. Ik probeer via mijn teksten en muziek bepaalde scenes neer te zetten zonder enig commentaar of oordeel. Het gaat me vooral over de sfeer die als het ware in een frame zit waardoor de luisteraar er zelf een interpretatie aan kan geven."
Je hebt naar verluidt een hekel aan een steriele studio-omgeving. Dat verklaart meteen waarom de basis voor Cry' werd opgenomen in een bijzonder huis op Mallorca.
"De atmosfeer en het karakter van een bepaalde plaats zijn enorm bepalend voor mijn creatieve proces. Die twee zaken bepalen initieel het gevoel van de songs. Een eerste factor was het feit dat we op een eiland opnamen. Die afzondering en de nabijheid van de zee duwen de geest al in een bepaalde richting. Het huis zelf was een combinatie van stedelijke grandeur, weloverwogen modernisme en vervallen glorie. Vooral die grens tussen futurisme en een rijk verleden heeft de klank van 'Cry' voor een groot deel bepaald. Die schoonheid leidde me tot plaatsen in mijn geest waarin ik vrij kon experimenteren."
En je was opnieuw verliefd, wat ook wel een invloed zal gehad hebben op wat er geschreven werd.
"Absoluut. Er diende zich een heel nieuw pallet aan gevoelens aan die ik dan kon laten matchen met de melodieën en arrangementen. Ik probeer echt wel eerlijk te zijn in mijn muziek en teksten. Dingen die me al een hele tijd dwarszitten, probeer ik op een gegeven moment toch van me af te schrijven. Een wonde die je niet verzorgt, begint na verloop van tijd te etteren en dan neemt het veel meer tijd om die te genezen. Bij gedachtes of gevoelens is dat net hetzelfde. Maar als iets goed aanvoelt, hoeft niets je tegen te houden om die bescheiden euforie te delen met de buitenwereld."
Waaruit bestaat die euforie dan?
"Liefde in al haar aspecten: emotioneel en fysiek, stabiel en labiel, zekerheid en twijfel, berusting en verlangen... Het is altijd mijn bedoeling geweest om voor mijn publiek een veilige plaats te vinden waarin ik ongedwongen romantiek, seks of seksualiteit in het algemeen kan verkennen. En 'Cry' is net als ons debuut een onderdeel van de nog steeds lopende conversatie tussen mezelf en de luisteraar die zich wil onderdompelen in de wereld van Cigarettes After Sex."
Dirk Fryns
Cigarettes After Sex speelt morgen in een uitverkocht Koninklijk Circus in Brussel. Hun album Cry' is uit op Partisan Records / PIAS.