Hoe ontstond het verhaal van 'Girl'?
Lukas Dhont: "Ik zag het een paar jaar geleden in de krant staan, toen ik film studeerde. Het ging over de strijd van een 15-jarig transgendermeisje om ballerina te worden. Heel aangrijpend. Ik wist meteen dat dit het onderwerp was van mijn debuutfilm. Toen ik haar de eerste keer contacteerde, wou ze niet meewerken aan het project. Maar een jaar later probeerde ik het nog eens en wou ze toch haar verhaal vertellen."
Heb je haar de hoofdrol aangeboden?
"Er is een scène in de film waarin Lara tegen haar vader zegt: Ik wil geen voorbeeld zijn, gewoon een meisje'. Die zin komt recht uit haar mond. Ze wou niet in de spotlights staan en bedankte voor de rol. Maar ze heeft wel alle versies van het scenario gelezen en samen met mijn scenarist Angelo Tijssens het verhaal opgebouwd. Ze was ook in Cannes voor de première, maar niemand wist dat." (lacht)
Uiteindelijk koos je de 16-jarige danser Victor Polster. Een revelatie.
"We hebben honderden meisjes en jongens gezien tijdens de audities. Maar het is een moeilijke rol. We hadden een tiener nodig, die vrij comfortabel in zijn vel zat en kon dansen... niemand paste in dat plaatje. Tot op een dag Victor voor ons stond. Hij is danser van opleiding en kwam eigenlijk voor een figurantenrol. Maar we wisten meteen dat hij het was. Hij is Lara. Hij is geen transgender, maar heeft wel die combinatie van tederheid en vastberadenheid."
Zo'n jonge acteur casten, is een grote verantwoordelijkheid.
"Natuurlijk. Toen ik hem het scenario stuurde, was ik bang dat hij zou weigeren. Maar toen ik hem de volgende dag ging opzoeken, zeiden zijn ouders meteen dat het oké was voor hen. Een geweldig en zeldzaam teken van vertrouwen."
Waarom gaf je de rol niet aan een transgenderactrice?
«Ik ben gevoelig voor de vraag hoe je 'minderheden' op een respectvolle en eerlijke manier kunt vertegenwoordigen in films. Maar tegelijkertijd is cinema voor mij ook empathie en komedie. Als homoseksuele man heb ik er bijvoorbeeld geen probleem mee om een hetero een gay te zien spelen. Zolang hij dat op een correcte manier doet, met respect en liefde. Toen ik Victor koos, wist ik dat die vraag zou komen. Maar wat hij toonde was zo krachtig, zo vlot, zo juist, dat ik er het volste vertrouwen in had.»
Lijkt de Lara uit je film op de echte Lara?
"Enorm. Ik heb een foto van hen, samen op de set. Ze lijken niet alleen fysiek op elkaar, maar ook omdat ze allebei voorbeelden zijn van moed en vastberadenheid. Het parcours van Lara in de film is wel helemaal anders dan dat van de echte Lara. Haar verhaal was er eerder een van een leerlinge tegen een school. Van één persoon tegen de wereld rond haar, die haar niet accepteert."
Jouw film volgt eerder de omgekeerde weg. Iedereen aanvaardt Lara als meisje behalve zijzelf.
"Ja. Iedereen zegt: Je bent een meisje. Maar lichamelijk voelt ze zich niet zo. Dat vond ik ontroerend, die onmogelijkheid om jezelf te zijn in het lichaam waarin je geboren bent. Die link tussen lichaam en geslacht wou ik tonen."