"De tips zijn bruikbaar voor mensen die in eerste instantie niet door professionals zoals slachtofferhulp of psychologen bij hulpdiensten opgevangen worden, maar zich laten omringen door naasten en familieleden", zegt Koen Lowet van de Belgische Federatie van Psychologen.
Want het is belangrijk om mensen niet zomaar hun verhaal te laten doen, zegt de federatie. Ingrijpende gebeurtenissen kunnen wel degelijk ernstige littekens nalaten. "We weten immers uit psychologisch onderzoek dat het simpelweg 'debriefen' van mensen na een dergelijke gebeurtenis leidt tot een grotere kans op het creëren van een ernstige problematiek zoals een post-traumatische stressstoornis", zegt Lowet. "Als je mensen gewoon laat vertellen, zullen ze je keer op keer verhalen brengen over hoe verschrikkelijk het wel niet was en hoe machteloos ze wel niet waren. Op die manier wordt de herinnering aan die gebeurtenis net traumatisch."
"Mensen die aanwezig waren, hebben een leven gered"
Lowet wijst erop dat dit in realiteit echter een belevenis van die gebeurtenis is, een interpretatie. "Objectief gezien waren de mensen op dat moment niet helemaal machteloos. Mensen die aanwezig waren, hebben immers ook zaken gedaan die hun leven hebben gered. Ze hebben bijvoorbeeld dekking gezocht achter de balie, richtlijnen van de hulpdiensten opgevolgd of zijn weggebleven van gevaarlijke plaatsen. Het is cruciaal om hen daarop te wijzen, wanneer ze hun verhaal aan het doen zijn. Je kan dat ook actief bevragen. Hoe heb je ervoor gezorgd dat je de dag toch bent doorgekomen? Op die manier vermijden we verdere traumatisatie."
Pas als er zich een maand na de feiten ernstige klachten (blijven) voordoen, dan is het aangewezen om professionele hulpverlening te zoeken. Op de website van de federatie staan lijsten van hulpverleners die gespecialiseerd zijn in de aanpak van dergelijke problematieken.
Foto Belga / A. Belot