ZICHT
Mijn werk bestaat voor een groot deel uit teksten nalezen en aanpassen. Mijn zicht is daar onmisbaar voor. Hoewel je ogen je ook kunnen tegenwerken. De hersenen zijn erop getraind om woorden die je kent automatisch te corrigeren in je hoofd, waardoor je iets wat fout geschreven is toch juist leest. Als redacteur moet je de brug tussen auteur en lezer zo goed mogelijk effenen. Soms levert mijn werk wel eens discussies op met een auteur. Dat vergt wel wat diplomatie, maar dat maakt het net interessant.
GEHOOR
Muziek heeft de kracht om mensen samen te brengen. Deze zomer ging ik naar Mysteryland festival in Amsterdam, met een groep vrienden van over de hele wereld die ik daar vorig jaar heb ontmoet. Mensen uit de VS, Duitsland, Het Verenigd Koninkrijk... die allemaal een verschillende achtergrond hebben. De meeste van hen had ik niet meer in het echt gezien sinds vorig jaar en toch hadden we meteen het gevoel dat we de draad konden oppikken waar we die vorig jaar hadden laten liggen. Er was niets veranderd.
SMAAK/SPRAAK
De eerste keer dat ik zelf op een podium stond, was met poëzie. Ik ben geen persoon die graag in de spotlight staat, maar soms moet je uit je comfortzone komen. Schrijven is een vrij eenzame bezigheid, je tekst voor een publiek brengen is iets helemaal anders. Je moet de woorden die je op papier gezet hebt tot leven weten te brengen en het publiek geboeid houden. Al heb ik geleerd om mij niet te veel aan te trekken van wat de mensen ervan denken: het belangrijkste is om vooral je eigen ding te blijven doen.
REUK
Ik koppel geuren vooral aan bepaalde plaatsen. Een paar jaar geleden heb ik een maand door India rondgereisd met een goede vriend. In hoofdstad New Delhi dringt er om de vijftig meter weer een andere geur je neus binnen. Het ene moment word je bijna verstikt door uitlaatgassen, dan kom je voorbij een tempel waar er net wierook gebrand wordt en wat verderop is er een markt waar de geuren van kruiden en specerijen alles overheersen. Als ik terugdenk aan die plekken, komen die geuren ook meteen terug.
TAST
De beste optredens die ik deze zomer zag, waren van Ho99o9 en Shame op Dour Festival: redelijk stevige muziek. (lacht) Ik sta meestal vooraan bij artiesten die ik echt wil zien, niet enkel om te luisteren, maar ook om de energie te voelen in de moshpit bijvoorbeeld. Dat is geen excuus om op elkaars bakkes te slaan, want dan ben je er voor de verkeerde reden. Het is een soort catharsis. Als artiesten merken dat jij je volledig geeft als publiek, doen zij dat ook en het is zalig om die interactie te voelen.
ZESDE ZINTUIG
Een van de meest inspirerende quotes die ik ken, komt van mijn favoriete spoken word-artiest Scroobius Pip: «You see a mousetrap, I see free cheese and a fucking challenge». Ik heb ook de neiging om dingen op een andere manier te zien. De meeste mensen lopen bijvoorbeeld straal voorbij een achtergelaten voorwerp op straat, bij mij slaat mijn fantasie op hol. Hoe komt dat voorwerp daar? Wat is het verhaal erachter? Het is alsof ik een puzzelstukje vind en mijn hoofd meteen een hele puzzel bijeen legt.
Tekst Pieter Lantsoght, Foto Janne Vanhemmens