Pendelaar Benoît: “Tast is een manier om dingen te zeggen zonder te spreken"

Pendelaar Benoît: “Tast is een manier om dingen te zeggen zonder te spreken"

ZICHT 

Ik heb altijd lenzen gewild. Maar jammer genoeg kan dat niet. Mijn strabisme is veel te sterk. Dat neemt niet weg dat ik heel opmerkzaam ben. Een van de onderdelen van mijn job is personen herkennen op archieffoto's. Een trucje dat meestal werkt: naar de oren kijken. Dat is het enige lichaamsdeel dat niet verandert.

GEHOOR

Ik ben verzot op muziek. Ik luister constant! Het is simpel: zonder muziek geraak ik niet gemotiveerd. Mijn smaak is heel eclectisch. Naargelang mijn humeur switch ik van rap naar klassiek naar metal in één dag!

REUK

Ik steek thuis af en toe graag wierook aan. Ik heb altijd het gevoel dat het de lucht zuivert. En ik haat de geur van nieuwe auto's of van verse verf. Het ergste zijn parfumwinkels. Daar kan ik echt niet binnen blijven. De lucht is er veel te zwaar. Het stoort me trouwens dat je op de luchthaven eerst door de parfumafdeling moet.

SMAAK

Ik steek thuis af en toe graag wierook aan. Ik heb altijd het gevoel dat het de lucht zuivert. En ik haat de geur van nieuwe auto's of van verse verf. Het ergste zijn parfumwinkels. Daar kan ik echt niet binnen blijven. De lucht is er veel te zwaar. Het stoort me trouwens dat je op de luchthaven eerst door de parfumafdeling moet.

TAST

Een heel belangrijk zintuig voor mij. Tast is zoals het gezichtsvermogen een manier om dingen te zeggen zonder te spreken. Ik heb trouwens een tic. Ik moet altijd iets koud aanraken. Sleutels, bijvoorbeeld, of een telefoon. Dat heeft niet per se met stress te maken, ik doe het gewoon de hele tijd. Maar ik kan niet uitleggen waarom (lacht)!

ZESDE ZINTUIG

Ik ben een goede luisteraar. Dat heeft zo zijn voor- en nadelen. Mijn oren zijn overal, en het probleem is dat ik mijn mond niet kan houden! Maar serieus, ik kan uren naar iemand luisteren die over zijn problemen praat. Soms wordt het wel wat te veel. Dan begin ik me die problemen aan te trekken en dat haalt mijn moraal naar beneden.

Tekst en foto Sarah Freres