Je zou het hem niet nageven als je hem door de deur ziet komen, maar de vele ogen die Max Colombie meteen herkennen doen het in zijn plaats. De incognito-tijden zijn voorbij. Niets dat zijn muts, oranje het-is-wasdag-trui en anonieme broek daaraan kunnen veranderen. Maar leg hem een vraag voor en je merkt dat er iemand voor je zit die zijn eigen leefwereld al lang ontgroeid is.
Max Colombie: "Als ik nummers schrijf, heb ik altijd iemand in gedachten die gelinkt is aan mezelf. Al mijn fictieve personages zijn mensen die ik wil zijn. Zo heb ik een nummer geschreven over het feit dat ik een affaire heb met iemand die getrouwd is. Dat is een fictief verhaal, maar ik kan die gevoelens die ermee gepaard gaan wel in mezelf opwekken."
De thema's van het vorige album, lust en verdriet, geluk en melancholie, komen ook op Infinity' voor.
"Een plaat is altijd een beetje een zelfanalyse. Als ik iets belangrijks voel, zet ik dat om in taal. Als we onze gevoelens uiten hebben we taal nodig, omdat die simpele weergave ons toelaat om alles achteraf te begrijpen en te kanaliseren. Al wil dat niet zeggen dat mijn problemen daarna allemaal opgelost of voorbij zijn."
Mogen we dit album zien als een vervolg op Entity'?
"Het geeft de evolutie van mij als persoon en als muziekmaker weer. Ik hoor dat ik gevorderd ben in mijn vaardigheden. Op Entity' was het vaak een beat met een lange synth erop. Dat werkt altijd, alles lang en alles traag. Wat ook heel mooi kan zijn, ik hou daarvan. Maar nu heb ik meer gezocht naar grooves, omdat er dan ook andere woorden in je opkomen. Soms wordt het ineens iets sensueler of gelukkiger of funkyer. Ik weet nu hoe ik meer seks in een nummer kan steken. Dat is leuker om mee te spelen."
Wat is het ideale moment om naar Infinity' te luisteren?
"Ik zie het altijd als de soundtrack van mensen die in de auto zitten. Liefst een cabrio, terwijl ze door Malibu rijden en alle huizen daar bekijken. Naast je in de auto zit de persoon die juist je hart heeft gebroken, maar je nog overal naartoe rijdt door de mooiste heuvels ter wereld. Alles is zo mooi en intiem, maar je voelt een intense pijn in je hart."
Waarin schuilt volgens jou de schoonheid in de spanning tussen liefde en verdriet?
"Iets dat zodanig mooi is dat het pijn doet, dat is voor mij pure schoonheid. Bijvoorbeeld, als ik ergens ben op een plek die ik adembenemend vind, dan voel ik me meteen al slecht. Want dat gelukzalig gevoel is niet eindeloos. Dan ben ik al bezig met het feit dat ik daar niet eeuwig ga zijn."
"Een heuvel met een huis erop en een boom is soms al voldoende, echt stomme dingen, maar ook de personen die naast mij staan, zijn belangrijk. Gewoon het design van hoe de wereld er op dat moment uitziet, het postkaartje."
Je lijkt vaak in een droomwereld te verblijven.
"Ik ben wel een beetje dromer. Mijn mama zegt altijd dat ik niet op deze planeet zit. Een soort van natural spacing. (lacht) Er is maar een klein deel van mij in het moment aanwezig. Nu ben ik bijvoorbeeld veel aan het denken aan de toekomst. Ik ben bang dat ik niet alles zal kunnen afwerken of dat niets van een leien dakje zal lopen voor mij. Ik ben een stresskonijn, ik geef het toe."
Ben je kritisch voor jezelf?
"Ik hoor vrienden vaak zeggen: Waarom klaag je als er mensen in derdewereldlanden honger lijden? Da's een terechte opmerking, maar ik vind dat je binnen je eigen perceptie van je omgeving altijd het recht hebt om te klagen over iets."
"Zo heb ik het momenteel een beetje gehad met de mensheid. We hebben ons ontwikkeld tot egoïstische wezens. Ik vind het raar dat we het zelfs aandurven om na te denken hoe we op een andere planeet zouden leven. Gaan we het daar opnieuw zoals hier doen ofzo? Wat voor arrogante assholes zijn we wel niet?"
"Tegelijk geloof ik rotsvast in het feit dat alles wat er gebeurt natuurlijk is. Elk mogelijk scenario voor onze planeet heeft dus een tweestrijd in zich. Want misschien is die verwoesting van de aarde wel de bedoeling. Misschien is het gewoon ons lot en moet het zo zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik er blij mee ben."
Wat zie je met je eigen toekomst gebeuren?
"Ik ben nu al bezig aan het volgende album. Daarvoor staan er heel veel samenwerkingen op stapel. Er zijn een aantal namen vastgelegd, maar ik ga nog niet zeggen wie. (lacht)"
"Daarna wil ik graag eens songwriter zijn voor anderen. Zonder gsm, wachtend in een warm land op de treden van mijn huis tot mijn huistelefoon overgaat. Dan vragen ze me: Max, please, wil je een liedje schrijven? Dat zou ideaal zijn, maar het is opnieuw een droombeeld he."
Xavier Vuylsteke de Laps