Een gevuld kuiken op vier wielen in het midden van een pinguïnkolonie. Nee, het is geen op afstand bestuurd speelgoedje, maar een wetenschappelijk instrument om deze bedreigde diersoort te bestuderen zonder ze onnodige stress te geven. Onderzoekers van het Hubert Curien Multidisciplinair Instituut en het wetenschappelijk centrum van Monaco creëerde deze olijke rover om de pinguïnkolonie te observeren.
Yvon Le Maho, een pinguïnspecialist, wist het al eerder: de pinguïns zijn goede indicatoren van de gezondheid van de vispopulaties in de Zuidelijke Oceaan. Het bestuderen van hun voortplanting en overleving geeft inzicht in de impact van de klimaatverandering op de biodiversiteit. Het enige probleem was de manier waarop de onderzoekers de pinguïns zouden observeren. Door de unieke anatomie van de poten van de pinguïn was het niet mogelijk om een tracker aan te brengen. Daarom besloot Yvon Le Maho om een ring in de vleugel te plaatsen, maar dat zorgde weer voor problemen bij de bewegingen van de pinguïn in het water.
"En dus zochten we een alternatief, dat we vonden in de vorm van een transponder onder huid," zegt Yvon Le Maho. Zo is er geen ongemak voor het dier, maar er is wel een technische beperking want het bereik is erg klein (ongeveer 60 cm). Om de data die de pinguïn verzamelde te verzamelen, moesten de onderzoekers erg dichtbij kunnen komen zonder de kolonie te storen.
Om de kolonie toch te bereiken en de data te verzamelen zonder de pinguïns te storen en te stresseren, kozen de wetenschappers voor de rover. "Koningspinguïns verdedigen hun territorium tegen indringers. Ze pikken en hun hartslag steeg, maar van zodra de rover stilstond, werd hij genegeerd."
Om de pinguïns verdere stress te besparen, kwamen de onderzoekers op het idee om de rover te camoufleren als een pinguïnkuiken. Dat idee werkte wonderwel, want de vogels vielen de rover niet meer aan. "In tegendeel, ze probeerden zelfs met hem te communiceren via geluiden."
"Deze resultaten openden de weg voor een meer etisch aanvaardbaar onderzoek waarbij alle vormen van verstoring van de dieren in hun natuurlijke omgeving probeerden te vermijden," besluit Yvon Le Maho.
