Die modelijn, dat is 42|54, een merk dat ze samen met Elodie Ouedraogo eigenhandig uit de grond stampte. "We vormen een goed team", merkt Olivia al lachend op als ik ernaar vraag.
Dat kan je wel zeggen. Sinds september hebben jullie ook allebei een gouden olympische medaille in de kast hangen. Wat ging er door je hoofd toen je die acht jaar later ineens in handen kreeg?
Olivia Borlée: "Die avond op de Memorial Van Damme was echt magisch. Het was leuk om met de 4x100m-ploeg herenigd te zijn, ook al zien we elkaar nog altijd regelmatig. Samen hebben we al die emoties van in Peking nog eens kunnen herbeleven. Ik weet zelfs niet of we zoveel gelukkiger waren geweest als we het goud in 2008 al gekregen hadden. De tweede plaats was toen al onverhoopt. Het was wel moeilijk om die zilveren plak in te leveren. Omdat dat echt míjn medaille was die ik al acht jaar had."
Klopt het dat je nadien even overwogen hebt om te stoppen met atletiek?
"Min of meer ja. Ik ben al dertig en had net na enkele moeilijke jaren mijn doelstelling bereikt om opnieuw op de Olympische Spelen te staan. Toen heb ik me de vraag gesteld of ik nog zin had om verder te doen en wat mijn volgende doelstellingen zouden zijn. Maar ik ben al snel tot de conclusie gekomen dat ik verder wou gaan op mijn elan. Ik beleef er nog veel plezier aan. Eenmaal je stopt is het gedaan en kan je de klok niet meer terugdraaien."
Heeft je familie op je ingepraat?
"Niet echt, al is onze situatie natuurlijk wel bijzonder. Dat heeft zeker een invloed gehad. Ik amuseer me gewoon rot en leid een geweldig leven. Mijn familie heeft me geholpen om tot dat inzicht te komen."
Je hebt jezelf ook heruitgevonden als 400m-loopster.
"Ik test mezelf. (lacht) Nee, ik had zin in een nieuwe uitdaging. Ik richt me nu op de combinatie van de 200 en de 400 meter, eerder dan de 100 en de 200 meter. Dat vraagt wel een heel andere manier van trainen. Op mijn leeftijd is het mentaal wel iets gemakkelijker om dat soort zware trainingen te verteren."
Neem je volgende maand deel aan het EK indoor?
"Als ik me kan plaatsen. Het is in elk geval geen doel op zich. De 200 meter staat er niet eens op het programma, wat ook deels de reden is waarom ik me op de 400 meter richt. Als ik ga, is het eerder om me voor te bereiden op de zomer. Het WK in Londen in augustus is het echte doel. Zeker ook omdat ik de laatste tijd veel energie heb gestoken in mijn kledinglijn. Dat is niet altijd gemakkelijk om te combineren."
Wat is eigenlijk juist je aandeel in 42|52?
"Elodie en ik hebben het uit de grond gestampt en we doen werkelijk alles zelf: ontwerpen, de materialen kiezen, de communicatie, het business-deel, we doen alles met twee."
Vanwaar kwam het idee?
"Van mij. Ik heb heel mijn carrière het geluk gehad dat ik gesponsord werd door Nike. Maar ik kwam tot de vaststelling dat iedereen hetzelfde droeg. Als je zoals ik veel van mode houdt, wil je jezelf op een bepaald moment onderscheiden. De bedoeling is om multifunctionele sportkleren te maken die je kan combineren met je alledaagse outfit."
Waarom koos je voor Elodie?
"We hebben vroeger veel tijd samen doorgebracht. Op stages en wedstrijden sliepen we altijd samen op de kamer. Zo is ze echt een vriendin geworden. De passie voor mode hebben we altijd al gedeeld, we praatten er vaak over. Toen ik begon over mijn plannen voor een eigen kledinglijn, was ze meteen enthousiast. Alleen lukte het mij niet zo goed, maar met Elodie ging het ineens vanzelf. Het is echt een geslaagde wisselwerking. We vormen een goed team (lacht). Het heeft me mentaal ook bevrijd om naast de atletiek nog een bezigheid te hebben. Er is een beter evenwicht en nu hoef ik me niet meer af te vragen wat er na mijn carrière komt."
Je bent ook veel bezig met gezonde voeding. Vanwaar komt die interesse?
"Mijn moeder heeft me goed opgevoed op dat vlak. Ze hecht veel belang aan gezonde voeding. Als sporter heeft het ook een grote invloed op onze prestaties en het herstel. Ik probeer zoveel mogelijk bioproducten en veel groenten te eten. Ik let ook op de manier waarop ik mijn voedsel klaarmaak. Zo zal ik eerder stomen dan bakken. Verder moet ik vijf keer per dag een portie eiwitten binnenkrijgen."
Zijn je blessures nu echt verleden tijd?
"Het gaat prima, al moet ik natuurlijk wel wat oppassen. Vooral mijn operatie heeft veel deugd gedaan, ik heb ook veel geleerd over mezelf en mijn lichaam. Ondertussen heb ik een nieuw evenwicht gevonden in mijn trainingen waardoor ik beter herstel. Ik ben er sterker en volwassener door geworden. Ik geniet er nu ook veel meer van als ik kan lopen zonder pijn."
Maarten Joossens