Meer dan een miljoen inwoners werden geëvacueerd toen de orkaan van categorie 5 - het hoogste niveau op de schaal - op 29 augustus 2005 toesloeg. Ruim 1.800 mensen kwamen om het leven aan de zuidelijke Amerikaanse kusten, van wie de meerderheid in New Orleans, en de financiële schade bedroeg meer dan 150 miljard dollar.
De instorting van slecht gebouwde en onvoldoende onderhouden dijken, die niet bestand waren tegen het geweld van de orkaan, leidde tot het grootste aantal doden. Ongeveer 80% van New Orleans liep onder water, dat tot meer dan zes meter hoog steeg. Wie redding vond op daken of op de begane grond, moest dagenlang op hulp wachten.
De ontoereikende reactie van de Amerikaanse autoriteiten toonde aan dat het land gefaald had in het verbeteren van de noodprocedures, ondanks de miljarden die in de binnenlandse veiligheid gepompt werden na de aanslagen van 11 september 2001.
Toenmalig president George W. Bush kreeg dan ook veel kritiek, vooral omdat hij het getroffen gebied nooit bezocht. Een foto van Bush die het rampgebied door een raampje van Air Force One overschouwt (zie hieronder), zonder er een voet aan de grond te zetten, werd het symbool van een regering die geen voeling leek te hebben met de realiteit.
New Orleans leeft weer op...
Tien jaar na de dodelijke doortocht van Katrina is de balans voor New Orleans zowel positief als negatief.
«Onze stad staat er weer, en dit herstel is een van de meest opmerkelijke verhalen wereldwijd van tragedie, overwinning, wederopstanding en verlossing. Kortom: veerkracht», zei burgemeester Mitch Landrieu. 'Resilience', of veerkracht, is ook de slogan van de evenementen rond de tiende verjaardag van Katrina.
Intussen bloeit de economie weer op. De bezettingsgraad van de hotels is hoger dan voor de orkaan, sinds 2010 zijn er 14.000 banen gecreëerd, en het ritme waarop bedrijven worden opgericht, ligt 64% boven het nationale gemiddelde.
De criminaliteit is gedaald, het aantal moorden lag in 2014 op het laagste niveau in 43 jaar, en de gevangenispopulatie daalde met twee derde. De scholen gingen er ook op vooruit, met leerlingen die hogere cijfers en vaker een diploma halen.
Vandaag staan er kleurrijke huizen op palen in de plaats van de weggerotte panden die aangetroffen werden nadat de kuststad, die deels onder zeespiegel ligt, gedraineerd was. De fanfares trekken weer door het levendige French Quarter, met toeristen en plaatselijke bewoners in hun zog. En de stad kan er prat op gaan dat ze 600 restaurants meer heeft dan voor de komst van Katrina.
... maar is nog niet over Katrina heen
Hoewel de stad op allerlei vlakken hersteld is, is er nog heel wat werk aan de winkel, meent de voorzitter van de gemeenteraad, Jason Williams. «New Orleans is verre van een bemiddelde stad en heeft te lijden onder generatiearmoede.» Bovendien zijn de herstellingswerken aan de door Katrina beschadigde gebouwen, hoogspanningslijnen, supermarkten, ziekenhuizen, huizen en dijken nog altijd niet klaar.
New Orleans heeft de op één na grootste inkomenskloof tussen rijk en arm van de Verenigde Staten, en de levensverwachting in de achtergestelde wijken bedraagt slechts 54 jaar, of 25 jaar minder dan in de betere wijken enkele kilometers verderop.
Rosana Cruz, van de organisatie voor raciale rechtvaardigheid Race Forward, beschuldigt de burgemeester ervan prioriteit te geven aan toeristen en nieuwkomers, in plaats van aan de mensen die sinds jaar en dag in de stad wonen. «Die aanpak is een bananenrepubliek waardig», vindt ze.
Sommige bewoners zeggen dat de sfeer van de stad, vroeger meer Afro-Caraïbisch en creools dan Amerikaans, veranderd is. Een groot deel van de bevolking is nooit teruggekeerd. New Orleans heeft 100.000 inwoners verloren sinds Katrina, en veel van de huidige bewoners zijn nieuwkomers. De zwarte bevolking maakte in 2013 slechts 60% van het totale aantal bewoners uit, tegen 68% in 2000 volgens de jongste tellingen.