Nele Van den Broeck is zo'n zeldzaam persoon dat zonder filter door het leven gaat. Ze zegt ongegeneerd waar het op staat, wat tegelijk verfrissend en verwarrend is. Uitspraken als "het leven doet verdomd veel pijn", worden niet zelden gevolgd door een lachsalvo, want al lachend wordt het lijden minder. Haar tweede plaat is een conceptplaat geworden. Het zijn negen nogal fatalistische nummers over de liefde waarmee ze indirect bewijst dat kwetsbaarheid ook een troef kan zijn in plaats van een zorgvuldig weggemoffeld geheim.
"Op Love Yeah' staan negen liefdesliedjes. Geen enkel nummer loopt goed af. Wie naar deze plaat luistert, dreigt zijn geloof in de liefde kwijt te raken. (lacht) In de moderne popmuziek wordt de liefde vaak voorgesteld als een oplossing voor alle denkbare problemen. En dat leidt onvermijdelijk tot teleurstellingen. Met mijn muziek giet ik een zoetzure saus over die teleurstellingen."
En daarbij steek je je eigen tegenvallers ook niet bepaald onder stoelen of banken. Doe jij ooit aan zelfcensuur?
"Niet als het over mezelf gaat. Op sociale media voeren we allemaal een strak geregisseerde goednieuwsshow op en dat is volgens mij géén goede zaak. In mijn liedjes laat ik een andere kant zien. Zo kan de luisteraar nog eens opgelucht ademhalen: Oef, er lopen nog mensen op deze wereld rond die blijkbaar nog niet hebben uitgedokterd hoe het moet in dit leven'."
"Ik ben wel iets voorzichtiger wanneer ik over anderen schrijf. Zo heb ik heel lang gezwegen over de pijnlijke scheiding van mijn ouders. Mijn vader had zijn oog laten vallen op een andere vrouw. Vreselijk cliché, maar dat heeft me heel erg getekend. Ondanks mijn voornemen om mijn vader gewoon zijn geluk te gunnen en blij te zijn voor hem, is dat verhaal uiteindelijk toch op de plaat beland. Ik moest dat immense verdriet een plaats geven."
Je eigen liefdesleven loopt ook niet altijd van een leien dakje. Is dat volgens jou ook daaraan te wijten?
"Ik merk alleszins dat relaties voor mij niet gemakkelijk zijn. Ik lijk voortdurend te schipperen tussen bindings- en verlatingsangst. Enerzijds kan ik heel aanhankelijk zijn en mijn partner voortdurend om bevestiging vragen. Anderzijds zijn er ook momenten geweest dat ik naast mijn lief nog twee andere mannen zag, gewoon om mezelf ervan te overtuigen dat ik mijn lief niet per se nodig had. Omdat ik diep vanbinnen blijf geloven dat elke man op een gegeven moment zijn biezen zal pakken. Is dat niet nu, dan wel over twintig jaar."
[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=HOKZe1LtpOw[/embedyt]
Die angst lijkt je nochtans niet tegen te houden om nieuwe relaties te beginnen. Geloof je nog steeds dat de liefde voor jou is weggelegd?
"Mijn geloof in de liefde is behoorlijk hardnekkig. Ergens blijf ik hopen dat ik op een dag de ware toch tegenkom. Maar soms vrees ik dat dat geluk niet voor mij is weggelegd. Dat ik een beetje kapot' ben en dat gewoon moet aanvaarden. Helaas zorgt dat rationele bezwaar er niet voor dat ik niet meer verliefd word. (lacht) Ik kan probleemloos vallen voor de meest ongure figuren. En achteraf vraag ik me steevast af hoe dat in godsnaam ooit is kunnen gebeuren. Gevoelens kunnen je soms genadeloos in de maling nemen. Soms kan je met hart en ziel in iets geloven dat achteraf een leugen blijkt te zijn."
Je bent intussen 32. Merk je verbetering of is dat soort naïviteit niet uit te roeien met een paar jaar extra op de teller?
"Niet echt. In dat opzicht ben ik erg teleurgesteld in het ouder worden. Ergens had ik gedacht dat ik dan ook rustiger zou worden en mezelf graag zou zien. Maar ik blijf een ongeleid projectiel, een puber. Mijn tweede plaat is net uit, maar nog steeds voel ik me inferieur tegenover andere muzikanten en ben ik bang dat mensen zullen merken dat ik geen échte zangeres ben. Positieve reacties helpen, voor even. Maar als er 25 mensen me een compliment geven en één iemand zegt: Nele is dik en ze kan niet zingen', dan is mijn dag om zeep. Elke avond bid ik dat ik wakker word met een olifantenvel."
Mare Hotterbeekx
Nele Needs a Holiday speelt op 14/10 in de AB te Brussel.