In de realiteit hadden die ontsnappingsroutes niets met treinen te maken, maar in hun verbeelding maken Whitehead en Jenkins er een echte fysieke ondergrondse spoorweg van. Die poëtische fantasie vloeit doorheen de hele serie, als diep contrast met de soms onnoemelijke gruwel die Cora en de andere slaven moeten verduren, met name in de eerste aflevering.
Actueel
Omdat ze bovendien de geslepen en verbeten slavenjager Ridgeway achter zich aan krijgen, hangt er een constante dreiging over het verhaal, ook wanneer de situatie even lijkt op te klaren en Jenkins ruimte laat voor romantiek. De serie besteedt trouwens opvallend veel aandacht aan Ridgeway (rol van Joel Edgerton) en zijn achtergrond, waardoor het verhaal op de duur doet denken aan achtervolgingsthrillers als ‘The Fugitive’. Maar aan het eind van de rit is ‘The Underground Railroad’ in de eerste plaats een onverbloemde blik op slavernij en discriminatie, en op de vele donkere en vernederende pagina’s uit de Afro-Amerikaanse geschiedenis. Door elke aflevering te eindigen met muziek van hedendaagse zwarte artiesten — van Outkast en Michael Jackson tot Marvin Gaye en Childish Gambino — trekt Jenkins het verhaal helemaal onze tijd binnen. Al heb je die songs niet echt nodig om te beseffen hoe actueel ‘The Underground Railroad’ nog steeds is.