Raf Reyntjens: "Déjà-Vu' is geen vrolijke serie, maar ze is ook niet hopeloos of nihilistisch. Wanneer het hoofdpersonage haar dochter verliest, zet dat iets in werking bij haar. Ze gaat op zoek in zichzelf en in haar verleden, en ze probeert om het heden ongedaan te maken. Dat maakt het interessant en herkenbaar. We willen allemaal wel fouten rechtzetten, maar de reeks laat zien dat je dat niet zomaar kunt doen."
Déjà-Vu' is gebaseerd op een Frans-Canadese serie, Plan B'. Had je meteen zin om het te doen?
"Eerlijk gezegd niet. Toen ik de eerste aflevering van de originele serie zag, stond ik niet te springen om eraan te beginnen. Maar achteraf had het verhaal toch een impact op mij. Er zitten veel thema's in die me persoonlijk aanspreken, zoals de moeilijke combinatie van werk en gezin. Daar word ik als filmmaker enorm mee geconfronteerd."
Geef eens een voorbeeld?
"Mijn vriendin, Talina Casier, deed het productieontwerp voor de serie. Oorspronkelijk zouden we in april draaien. Zij zou dus tijdens de zomer tijd kunnen vrijmaken voor ons zoontje Moon terwijl ik aan de postproductie werkte. Maar door corona zijn de opnames twee keer uitgesteld en zijn we in volle zomer beginnen te draaien, in omstandigheden die amper werkbaar waren. Talina heeft er nog heel de planning van Moon moeten bijnemen. Hij heeft de hele zomer bij de grootouders gezeten en na de draaiperiode was onze relatie met hem toch verstoord. Intussen is dat gelukkig wel weer goed gekomen."
Is Déja-Vu' heel anders dan het origineel?
"Je voelde dat het origineel nog voor de #MeToo-periode geschreven was en dat er intussen al veel veranderd is. Het is zot om te lezen hoeveel vooruitgang er is al geboekt, maar je beseft ook dat er nog veel werk aan de winkel is. Ik heb het scenario samen met Bjorn Van den Eynde aangepakt, en we hebben de focus gelegd op huiselijk geweld. Dat leek ons tijdlozer dan #MeToo. We hebben ook een beroep gedaan op een vrouwelijke scenariste, Femke Heijens, om de dialogen onder handen te nemen. Er zitten nogal wat man-vrouwdiscussies in de serie, en we wilden de bal zeker niet misslaan."
Tijdreizen speelt een centrale rol in het verhaal. Is Déjà-Vu' sciencefiction?
"Het is een mix van scifi en drama, maar ik wou er zeker geen genre-reeks van maken. Het tijdreizen is een metafoor voor de mentale toestand van het hoofdpersonage, en het gaat veel meer over de problemen binnen een gezin. De hoofdrol is extreem gelaagd en daarom was Natali Broods ook de perfecte keuze. Ze is heel veelzijdig als actrice. Ze kon zowel het familiedrama als het tijdreizen aan."
Ruben Nollet