Brightburn' is in de eerste plaats een aangelegenheid van de familie Gunn. James Gunn (bekend als regisseur van de Guardians of the Galaxy'-films) fungeert als producent, zijn broer Brian en neef Mark verzonnen samen het scenario. De man die in de regiestoel mocht gaan zitten, David Yarovesky (kleine foto), is dan weer een soort geadopteerd lid van de Gunn-familie, want hij en James zijn al vele jaren hechte vrienden. Hij blikte bijvoorbeeld ook al de maffe discoclip Inferno' in die bij de tweede Guardians of the Galaxy' hoorde. Zoek het op YouTube, het loont de moeite.
Brightburn' is pas zijn tweede langspeelfilm, na de lowbudgethorror The Hive', maar je ziet dat Yarovesky het genre door en door kent. Voor we dieper in de film duiken, willen we hem eerst even een compliment geven.
Je bent erin geslaagd om van Superman een interessante figuur te maken. Bedankt daarvoor.
David Yarovesky: «Graag gedaan. (lacht) Ik snap de link met Superman, maar dat was niet onze eerste bedoeling. Ons idee was om de clichés over superhelden op hun kop te zetten en door een horrorlens te projecteren. En daar wilden we dan personages aan toevoegen met hun eigen persoonlijkheid en problemen.»
Was het hoog tijd voor een antisuperheldenfilm?
«Als we binnen een paar jaar zullen terugblikken op deze periode zullen we moeten vaststellen dat het superheldengenre alles opgeslokt heeft. We zijn in de greep van een ware superheldenmanie, op het absurde af. Dit is dus het ideale moment om die hysterie te doorprikken, en daar is een scherpe horrorfilm perfect geschikt voor.»
Hoe komt het dat het zo lang geduurd heeft? In het horrorgenre vind je wel vaker personages met bovenmenselijke krachten. Denk maar aan Michael Myers uit Halloween' of Freddy Krueger uit A Nightmare on Elm Street'.
«Ik heb me dat ook al afgevraagd. Volgens mij komt het omdat het grote publiek eerst de tradities en vaste thema's van het superheldengenre door en door moest kennen. Daarom zijn zoveel van de superheldenfilms die we tot nu toe gezien hebben ook verhalen over hoe het allemaal begon voor elke specifieke held. Nu zijn we op een punt gekomen dat de mensen het genre snappen, en dat geeft je de kans om te spelen met hun verwachtingen en hen op het verkeerde been te zetten.»
Brightburn' is tegelijk dramatisch, gruwelijk en donker geestig. Heb je lang moeten zoeken voor je de juiste toon te pakken had?
«Daar zijn we lang mee bezig geweest. We moesten voortdurend de afweging maken hoeveel superheldenmateriaal, hoeveel horror, hoeveel drama en hoeveel lichtvoetige momenten we in de film wilden stoppen. Het was als een chemisch experiment, waar we allerlei ingrediënten in een flesje goten om te zien of ze samen een goeie reactie gaven en niet in ons gezicht explodeerden. Ik ben heel tevreden met wat we bereikt hebben. Er zit veel dreiging in Brightburn', ook al gebruikt de film veel elementen die op zich niet dreigend zijn.»
Hoe ver wou je gaan met de gore scènes?
«Tja, je mag niet vergeten wie de mensen zijn die deze film gemaakt hebben. (lacht) James Gunn en ik zijn allebei dol op stevige horror, en dat geldt ook voor de anderen. Als wij dus een verhaal vertellen over een superheld die zich tegen de mensheid keert, dan vinden we dat we de verplichting hebben om aan het publiek te tonen wat het resultaat is. Hoe het eruit ziet, hoe het klinkt, hoe het moet voelen. Hoe gruwelijk dat kan worden. Het brutale geweld zit vervat in het concept van de film.»
Zelf vond ik het meest angstaanjagende dat je ziet hoe die jongen beetje bij beetje zijn menselijkheid verliest.
«Het is interessant om te zien wat verschillende mensen aanspreekt in de film. Als geweld je van je stuk brengt, zal je zeker je gading vinden. Als je meer houdt van bovennatuurlijke toestanden en plotse schrikmomenten, dan blijf je niet op je honger zitten. Als je het huiveringwekkend vindt om te zien hoe iemand een complete sociopaat wordt, dan zal Brightburn' je ook tevreden stellen.»
Ruben Nollet
@rubennollet