Op haar 30ste heeft Lily James al een gevarieerde carrière bij elkaar gespeeld, van spectaculaire actie zoals Baby Driver' over dolle horror zoals Pride & Prejudice & Zombies' tot ernstig drama zoals The Darkest Hour'. Maar de rode draad in haar carrière is toch muziek. Ze zong een paar liedjes in het lieftallige sprookje Cinderella', ze dook in het oeuvre van ABBA voor Mamma Mia! - Here We Go Again' en nu speelt ze de vrouwelijke hoofdrol in de muzikale romantische komedie Yesterday'. Daarin is ze de vriendin/manager van een muzikant, Jack, die droomt van wereldroem maar niet verder raakt dan de straathoek. Tot hij na een bizar ongeval ontwaakt in een wereld waar hij zich als enige de songs van de Beatles herinnert.
Hoe belangrijk zijn de Beatles in jouw leven?
Lily James: «De meeste muziek waar ik van hou, heb ik ontdekt via een vriend of een familielid. In het geval van de Beatles was dat mijn vader. Hij heeft er altijd een punt van gemaakt om zijn favoriete groepen en muzikanten te delen met mij en mijn broers. Hij maakte graag cassettes met allerlei songs op en daar zaten de Beatles steevast tussen. Ze zijn dus een deel van mijn muzikale opvoeding. (lachje) Ze zijn ook in mijn leven gebleven. Hun muziek is nu eenmaal verankerd in onze cultuur.»
Heb je hun albums speciaal voor de film opnieuw bovengehaald?
«Zeker. We hebben Yesterday' in Suffolk gedraaid, wat betekent dat ik veel gependeld heb. In de auto heb ik uitgebreid naar de Beatles geluisterd, plaat per plaat, om nog dieper in hun werk door te dringen.»
Ellie, je personage, heeft een smaak qua kleren die op zijn zachtst gezegd ongewoon is. Wat vertellen die kleren over je karakter?
«Kleren zijn altijd een goeie manier om een personage te begrijpen. De eerste keer dat ik samen zit met de kostuumverantwoordelijke is heel belangrijk voor mij. Ik probeer daar ook steeds meer mijn zegje te doen. Als je een karakter opbouwt, ga je soms van buiten naar binnen en soms van binnen naar buiten. In het geval van Elli gaven haar jurkjes en laarsjes me een goed idee van hoe ze stapt en zich beweegt. Om nog te zwijgen over haar kattenpyjama!» (lacht)
Eerlijk, hoe moeilijk is het om je ijdelheid op te geven en in een film minder mooi of elegant te zijn dan je eigenlijk bent?
«Ik moet toegeven dat ik soms nog een ijdele reflex voel. Dat ik de linkerkant van mijn gezicht mooier vind dan de rechterkant bijvoorbeeld. Maar dat moet je opgeven. Je kunt geen geloofwaardig personage neerzetten als je voortdurend bezig bent met de kant van je gezicht die je in beeld wil brengen. Je moet die ijdelheid loslaten. Dan ga je ook pas genieten van je job als acteur, dat je er telkens weer anders kunt uitzien en in de schoenen van iemand anders kunt stappen.»
Wanneer hoofdfiguur Jack beroemd wordt, hunkert hij naar het normale leven dat hij voordien leidde. Is dat herkenbaar voor jou?
«Er zijn natuurlijk momenten dat ik besef dat ik een bekend gezicht ben geworden. Als mensen me om een selfie of een handtekening vragen bijvoorbeeld. Maar tussen die momenten door heb ik geen enkele moeite om te leven zoals vroeger. Ik denk dat je ook al extreem beroemd moet worden voor het echt hinderlijk wordt.»
Elli is lerares en tijdens een flashbackscène overtuigt ze Jack om muziek te blijven maken door te vertellen hoe uitputtend haar beroep is. Ben je het eens met wat ze zegt?
«Ik denk niet dat Elli het negatief bedoelt. Ze wil zeggen dat Jack zijn droom nog niet mag opgeven. Leraars investeren alles wat ze hebben in hun leerlingen. Danny Boyle, die Yesterday' geregisseerd heeft, omschrijft de film als een liefdeslied aan leraars. Danny's zus geeft les en daar wou hij hulde aan brengen. Om me voor te bereiden heb ik een paar dagen doorgebracht op een school in Lowestoft in Suffolk. Het was een fantastische ervaring. Die leraars en hun leerlingen hebben indruk op me gemaakt. Ik was diep ontroerd.»
In Yesterday' is de muziek van de Beatles plots verdwenen. Wat zou jij laten verdwijnen als je kon?
«Plastic! Dan zouden we er al een pak minder ellendig aan toe zijn op deze wereld.»
Ruben Nollet
@rubennollet