Met je eerste langspeelfilm in première gaan op een gerenommeerd filmfestival en daar dan meteen in de prijzen vallen, het is niet iedereen gegeven. Tim Mielants (foto rechts) kreeg het voor elkaar toen hij begin juli in het Tsjechische Karlovy Vary onderscheiden werd als beste regisseur voor 'De Patrick'. Mielants is met deze opmerkelijke tragikomedie dan ook lang niet aan zijn proefstuk toe, want hij oogstte de voorbije jaren veel lof voor zijn werk aan internationale tv-series zoals Peaky Blinders', 'Legion' en 'The Terror'. Inspiratie genoeg dus. Zijn eerste langspeelfilm 'De Patrick' is bijvoorbeeld gebaseerd op iets wat hij meemaakte toen hij amper 6 jaar oud was.
Tim Mielants: "Mijn ouders hebben me in 1985 meegenomen naar een nudistenkamp in de Pyreneeën. De verhalen die ik later heb teruggehoord over die zomer zijn me altijd bijgebleven. Dat kamp werd bijvoorbeeld uitgebaat door een blinde vrouw en haar zoon, en die vrouw wist niet dat de mensen daar naakt rondliepen. (lacht) Dat kamp was ook de uitvalsbasis voor terroristen van de ETA, die daar aanslagen planden. Maar die dingen leken me te veel comedy om ze rechtstreeks in de film te stoppen. Mijn coscenarist Benjamin Sprenger en ik wilden op zoek gaan naar diepere thema's."
Het contrast tussen de naaktheid van je personages en de geheimen die ze allemaal hebben, is sprekend. Is dat de diepere betekenis waar je op mikte?
"Nee, maar ik heb niets liever dan dat iedereen een eigen interpretatie geeft aan mijn film. Ik heb een Amerikaan ontmoet die ervan overtuigd was dat 'De Patrick' eigenlijk over de opkomst van extreemrechts in Europa en Amerika gaat, en daar had hij allerlei logische argumenten voor. Ik wist niet wat ik hoorde, maar ik vond het fantastisch. (lacht) De beste films zijn die waar elke kijker zijn eigen verhaal in kan stoppen, zoals bij een mooi schilderij."
Is het nudistenkamp dan een toevallige achtergrond?
"Dat is enkel omdat ik trouw wou blijven aan mijn jeugdherinneringen. Ik heb overwogen om het te veranderen, maar ik voelde dat ik zou liegen. Ik wist dat die achtergrond vreemd zou overkomen. Tegelijk hoop ik dat het publiek mijn film zal zien als een soort kostuumdrama, in die zin dat de kostuums geen rol spelen. Het gaat niet over naakt zijn. Ik merk ook dat de mensen die de film gezien hebben over allerlei dingen discussiëren, maar nooit over dat naakt. Dat komt omdat ik het nooit seksueel benader, en dat werkt bevrijdend."
Kevin Janssens is heel goed, maar niet de evidente keuze voor de rol. Waarom hij?
"Mijn eerste idee was om met niet-acteurs te werken. Ik dacht dat je Patrick enkel kon zijn, je kon hem niet spelen. Alleen maakt dat personage zoveel dramatische stappen door dat ik niet anders kon dan een beroep te doen op een echte acteur. Kevin is gewoon een heel goeie acteur, iemand die een film kan dragen. Gelukkig ging hij ermee akkoord om zijn lichaam zo te veranderen. Kevin had die transformatie nodig om anders naar de wereld te kijken. Als je zoveel dikker wordt, komen automatisch emoties naar boven die helpen om diep in het personage te duiken en enkel met je gedachten te spelen."