Dat de imposante Amerikaanse producer ooit een plaat zou opnemen met de frêle popzangeres stond in de sterren geschreven. Toen de twee een aantal jaren geleden voor het eerst samen op het podium stonden voor een cover van Lee Hazlewood en Nancy Sintatra sloeg de vonk onmiddellijk over. Honderden e-mails en een halve reis rond de wereld later ligt Gentlewoman, Ruby Man' eindelijk in de rekken. Het werd een bonte verzameling covers die het beste in beide naar boven haalt.
Flo Morrissey: "Wanneer we samenwerken tillen we elkaar automatisch naar een hoger niveau. Matt haalt echt het beste in mij naar boven, en dat zeg ik niet zomaar omdat we nog vaak samen op de planken moeten staan." (lacht)
Matthew E. White: "Dit project voelde voor ons beide heel logisch aan. Ik ontdekte Flo's muziek via The Guardian: haar recensie stond vlak naast de review van mijn eigen plaat. Al vanaf de eerste luisterbeurt werd ik fan. Na enkele e-mails bleek al snel dat zij ook fan was van mijn werk. Zo is de bal aan het rollen gegaan."
Waarom een coverplaat en geen nieuwe, eigen nummers?
Morrissey: "Het is simpelweg niet in ons hoofd opgekomen om zelf nieuwe nummers te schrijven. Critici doen soms denigrerend als artiesten aan het coveren slaan, maar ik vind dat zelf minstens even uitdagend als nieuwe nummers schrijven."
Was er veel discussie over de definitieve selectie?
White: "We hebben geen enkele discussie gehad, dat zweer ik. Geen enkele! In onze eerste playlist stonden zo'n 500 mogelijke nummers, maar al snel werd het voor ons beide duidelijk welke richting we uit wilden met deze plaat en welke songs daar al dan niet bij pasten."
Morrisey: "Het helpt ook dat we volledig op dezelfde golflengte zitten zonder dat de verschillen tussen ons volledig wegvallen. Ik denk ook dat dat het recept is van elke succesvolle samenwerking: weten welke rol je speelt en hoe je een verschil kan maken."
White: "Ik wil ook graag benadrukken dat dit echt een samenwerking is. Het is niet omdat ik iets meer ervaring heb als producer, dat ik daarom per se het vetorecht had. Flo kan bijzonder goed zeggen waar het op staat en is niet bang om bepaalde ideeën de grond in te boren."
Dat klinkt allemaal erg doordacht en weinig romantisch. Alsof het maken van deze plaat een perfect rationaal proces was.
White: "Dat laatste klopt niet. Maar het is een noodzakelijk kwaad om vooraf zoveel mogelijk te bespreken als je samen met iemand iets nieuws creëert. Er zijn zoveel beslissingen die je moet maken, de keuze van de nummers is maar 1 van de 1000 factoren. Er zijn ook nog de instrumenten, de arrangementen, de manier waarop je iets zingt, de stijl van de plaat, de volgorde van de nummers, de afwerking, De ervaring heeft me geleerd dat je best vooraf zoveel mogelijk knopen doorhakt, zodat je de tijd in de studio kunt gebruiken om je bezig te houden met de interessante problemen."
Morrissey: "Net zoals bij zoveel dingen in het leven is een goede voorbereiding cruciaal. Luiheid en nonchalance resulteert geheid in middelmatigheid. In de studio wil je geen kostbare tijd verliezen met oeverloze discussies die je vooraf al had kunnen voeren. Die tijd heb je nodig om je verbeelding en je creativiteit de vrije loop te laten. Dat lukt ook alleen maar als er geen onderhuidse spanning in de lucht hangt en je hoofd zo leeg mogelijk is."
Op welke vlakken vullen jullie elkaar aan?
White: "Flo is van nature erg geduldig en spiritueel. Ze kan soms helemaal van de wereld verdwijnen, maar dan op een goede manier. Ikzelf ben veel pragmatischer. Als producer wordt er van mij verwacht dat ik praktisch kan denken en ervoor zorg dat de boel vooruit gaat. Toch schuilt er diep in mij ook een spirituele, geduldige kant die dankzij Flo naar boven komt. Dat is volgens mij de kracht van deze samenwerking."
Morrisey: "Matt is een talentvolle multitasker. Hij kan zowel mensen als situaties snel inschatten en registreert zorgvuldig wat er rond hem gebeurt. Dat is in mijn ogen erg zeldzaam: veel mensen zijn enkel gefocust op zichzelf en hun eigen gedachten. Matt slaagt erin om de mensen waarmee hij samenwerkt uit die bubbel te trekken zodat ze oog krijgen voor elkaar. Zo kunnen er mooie dingen ontstaan."
White: "Vooraf vreesde ik dat Flo misschien verlegen of zelfs geïntimideerd zou zijn wanneer ze in mijn studio zou aankomen. Uiteindelijk werk ik al jaren in deze studio, met dit materiaal en met deze muzikanten. We zijn een hechte vriendengroep en ook op professioneel vlak zijn we een geoliede machine. Het is verre van evident om als nieuwkomer je mannetje te staan. Maar Flo slaagde er perfect in om vanaf moment A op dezelfde golflengte te zitten als de rest van de crew. Ik kijk al uit naar de eerste concerten."
Mare Hotterbeekx