Vijftien jaar geleden stierf de papa van Kathleen Aerts onverwacht aan een hartaderbreuk. Een maand geleden moest de 42-jarige zangeres ook haar mama laten gaan. Maria leed al jarenlang aan jongdementie en ergens voelde Kathleen dat het eraan zat te komen. Ik had me altijd voorgenomen: als het mensonwaardig wordt, moet ik haar loslaten, ik ga het wel aanvoelen wanneer de tijd rijp is om haar te laten gaan. En dat was ook zo. Het was helemaal anders dan bij mijn papa. Dat was heel onverwacht, ik was helemaal de kluts kwijt. Bij mama voelde ik dat haar dood naderde. Bij haar verjaardag eind oktober dacht ik: dit kan weleens de laatste zijn. Ik merkte dat het stilaan op was, vertelt ze in Dag Allemaal.
Veel traantjes
Kathleen heeft de tijd nog gehad om op een mooie manier afscheid van haar mama te kunnen nemen. Die laatste momenten samen waren heel intens. Ik heb nog alles kunnen zeggen wat ik wou zeggen. Het klinkt raar, maar ik had 't me niet mooier kunnen bedenken. Er zijn natuurlijk veel tranen gevloeid, maar 't kon nog altijd erger, hé. Zoals al die mensen die dit jaar geen afscheid konden nemen van hun geliefde in het ziekenhuis door Covid-19. Mijn hart gaat echt naar hen uit, dat moet verschrikkelijk zijn, klinkt het.
Spiritueel
Het feit dat Kathleen spiritueel is, heeft ook geholpen tijdens het verwerkingsproces. Iedereen gelooft waar hij zich goed bij voelt, en ik geloof in de verbondenheid van zielen. Ik heb tot op het laatst onvoorwaardelijke liefde tussen ons gevoeld, en heel veel dankbaarheid. Dát is vooral uitgesproken, heel mooi. Natuurlijk heb ik gezegd: Ik ga missen dat je hier bent, ons leven was zo doordrongen van jou.' Mama is maar 67 geworden. Dat is jong om te sterven, en ze wordt enorm gemist. Ze is samen met ons naar Zuid-Afrika verhuisd, en nu is haar plekje leeg... Dat is wennen. Maar ik vul die leegte met kinderen in huis. Onze woning staat in de straat bekend als het open huis', iedereen mag bij ons komen spelen, besluit ze.