Hebt u het volledige werk van Thomas Wolfe gelezen als voorbereiding?
Jude Law: "Nee, dat is niet gelukt. Thomas was extreem productief: al zijn teksten lezen is onbegonnen werk. Maar ik heb me wel echt in zijn schrijfsels verdiept. Pagina's en pagina's verslonden, om vervolgens helemaal in het personage te duiken."
De film gaat over de moeilijke balans tussen kunst maken en er zijn voor je geliefden. Hebt u daar zelf ooit mee geworsteld?
"Het is altijd jongleren. Je wil carrière maken, zodat je genoeg geld kan verdienen om je gezin te onderhouden. En tegelijk voelt een creatieve job als de mijne vaak niet eens als werken ook al span je je enorm in en klop je lange dagen. Dan moet je opletten dat je je gezin niet uit het oog verliest. Ik ben daar heel bewust mee bezig. Vandaag is het veel gemakkelijker voor mij. Toen mijn kinderen klein waren, maakte ik vaak films in het buitenland, ver van huis. De laatste jaren heb ik bijna alleen maar in Groot-Brittannië of Europa gedraaid. Daardoor kon ik in de weekends gewoon naar huis, of kwamen de kinderen naar mij."
De centrale vraag in Genius' is misschien wel: mag je als artistiek genie een klootzak zijn?' Als elke grote kunstenaar in de geschiedenis tijd had gemaakt voor zijn gezin, dan waren veel meesterwerken nooit ontstaan. Dat is een lastige paradox.
"Elke artiest is anders. Voor mij voelt het heel natuurlijk om die ouderrol op te nemen, maar er zijn ook mensen die de nood voelen om zich volledig in het leven te verliezen, of een berg te gaan beklimmen in Tibet. Het is vooral belangrijk om jezelf niet te verloochenen. Betekent dat dat je een egoïstische klootzak mag zijn? Misschien wel. Dat is uiteraard heel pijnlijk voor anderen, maar het is ook belangrijk dat mensen met een uitzonderlijk talent hun passie serieus nemen. Zoals je zelf al aangaf: als Picasso niet zo'n egoïst was geweest, dan hadden we al die fantastische schilderijen waarschijnlijk nooit gehad. Maar goed, ik heb ook geen sluitend antwoord op die vraag."
Dertien jaar geleden was u samen met Nicole Kidman te zien in Cold Mountain'. In Genius' speelt ze uw geliefde Aline Bernstein. Hoe was het om na al die jaren weer samen te werken?
"Het was geweldig. Ik had Nicole al een hele tijd niet meer gezien ze woont ook zo ver weg! (lacht) maar ik hield wel fantastische herinneringen over aan onze samenwerking. Acteren is een beetje als tennissen: je stuurt iets naar je tegenspeler, en daarna krijg je iets terug. Normaal moet je eerst uitgebreid de grenzen van die interactie aftasten, maar doordat ik Nicole al zo goed kende, konden we er deze keer gewoon meteen invliegen. Nicole kent geen angst. Ze wil voortdurend nieuwe dingen proberen, en nodigt jou ook uit om hetzelfde te doen. Dat geeft veel voldoening."
U bent intussen 43. Weet u nog wanneer u besliste om acteur te worden?
Ik wil niet overkomen als een vroegrijpe wijsneus, maar ik kan me eerlijk gezegd geen tijd herinneren waarin ik niet wilde acteren. Toen ik klein was, maakten we met onze klas een toneelvoorstelling. Ik herinner me nog heel goed de opwinding en het plezier van dat proces. Ik heb me altijd heel comfortabel gevoeld bij spelen, vertellen, een verhaal overbrengen. Ik denk niet dat ik ooit een andere optie heb overwogen. (lacht) Ik had ook het geluk dat ik ouders had die mijn zus en mezelf altijd heel erg hebben aangemoedigd om onszelf te ontplooien en dingen te verkennen die ons blij maakten. Ze waren allebei leerkracht, maar ze hebben ons nooit in een bepaalde richting geduwd."
U hebt net The Young Pope' afgewerkt, een tv-serie van Paolo Sorrentino waarin u de paus speelt. Wat brengt de toekomst verder nog?
"Geen idee! Op dit moment ben ik volledig werkloos, en dat voelt heerlijk." (lacht)
Is dat toch ook niet een beetje beangstigend?
"Vroeger vond ik dat wel. Maar nu niet meer. Ik ben vooral heel blij dat ik even mijn tijd kan nemen. Ik ben veel thuis en geniet van de kleine dingen: schrijven, en heel veel boeken inhalen. Want de laatste maanden moest ik vooral dialogen instuderen." (lacht)
Lieven Trio@l_trio