De 25-jarige Emilie Larter leerde drie jaar geleden de Oegandese Adam kennen. Toen was ze nog studente en werkte twee maanden vrijwillig in een weeshuis in Oeganda. Adam, die toen nog een baby was, kwam daar terecht nadat zijn moeder na haar laatste bevalling doodbloedde. Hij was verwaarloosd achtergebleven na de begrafenis en had vijf dagen na zijn geboorte nog steeds geen naam gekregen.
Emilie werd meteen verantwoordelijk voor het jongetje en verzorgde hem dag en nacht. "Het voelde als een voorrecht aan om voor hem te mogen zorgen", zegt de vrouw. Toen de studente naar Engeland moest terugkeren voor haar diploma-uitreiking kreeg ze het erg moeilijk. Daarom reisde ze zo vaak als ze maar kon terug om Adam te bezoeken. "Vanaf dat de vakantie van start ging, zat ik steeds op het vliegtuig naar Oeganda", vertelt Emilie.
Fundraising
Nadat ze afgestuurd was, begon ze als fulltime lerares te werken in London. Aan de korte bezoekjes had de jonge vrouw niet genoeg. "Ik besloot om een foster parent te worden. Dat is nodig om later het adoptieproces te kunnen opstarten. Daarvoor moet je echter wel minstens een jaar met het kind in Oeganda wonen."
Dat deed ze ook effectief en begon er te werken als lerares in een internationale school. Enkele maanden later verloor ze haar job. Haar ouders zorgen er nu voor dat ze daar kan blijven tot ze met Adam naar Engeland kan komen. "Maar om het adoptieproces af te maken, heb ik geld nodig: geld om advocaten te betalen en gerechtskosten. Het loopt allemaal snel op. Ik heb geen inkomen meer om daarvoor te betalen."
Emilie heeft daarom een fundraiserpagina opgestart. Daar vraagt ze om hulp om nooit meer gescheiden te zijn van Adam. Al het ingezamelde geld zal gebruikt worden voor het adoptieproces. Ondertussen kon ze al meer dan 12.000 pond bij elkaar rapen, veel meer dan waar ze om had gevraagd.