"Als 2016 een slecht jaar was Ik breng een nieuw album uit in 2017". Met die woorden kondigde de Britse artiest zijn nieuwste plaat eind vorig jaar aan op Twitter. Een slinkse manier om de lachers op zijn hand te krijgen, al schuilt er in die woorden ook een kern van waarheid.
"Ik besef dat niet iedereen op mijn muziek zit te wachten", bekent Blunt ons wanneer we hem spreken in het Brusselse hotel The Dominicain. "En die commentaren op Twitter kwamen vroeger hard aan. Intussen weet ik beter. Ik heb bijna 20 miljoen albums verkocht en speel dagelijks voor ongeveer 20.000 man. Waarom zou ik me in godsnaam focussen op die online negativiteit? Ik lach er liever eens mee."
Dat doe je ook in je muziek. In het nummer Love me better' geef je je critici lik op stuk.
"Dat nummer gaat inderdaad over de vele kritische stemmen' op Twitter. Er lopen meer dan zeven miljard mensen rond op deze wereld. Een groot deel daarvan zit op Twitter, maar zal je nooit of te nimmer in levende lijve ontmoeten. Waarom zou je je dan in godsnaam zorgen maken om hen? Thuis heb ik iemand rondlopen die me verdraaid cool vindt en met wie ik elke dag samenleef. Wat zij over mij te zeggen heeft, is ongeveer duizend keer zo belangrijk als wat al de rest van de wereld over me zegt of denkt. Verder zal mijn imago me worst wezen."
Heb je er altijd zo over gedacht. Of voelde je als beginnend muzikant meer druk om cool' te zijn?
"Absoluut niet. Ik schrijf nummers over menselijke emoties. Over het leven, de dood, wanhoop, racisme, drugsverslaving, liefdesverdriet Daar is weinig cools aan, dat is gewoon de harde realiteit. De emoties in mijn nummers zijn echt en heb ik zelf gevoeld. En geloof me vrij: als je relatie op de klippen loopt is je reputatie het laatste van je zorgen. Dat komt pas later, als je de brokken gelijmd hebt." (lacht)
Je goede vriend Ed Sheeran hielp je een handje bij het maken van deze plaat. Hoe moet ik me jullie samenwerking voorstellen?
"Ed is een goede vriend en een fantastisch mens. Hij volgt mijn muziek op de voet: van mijn eerste platen tot mijn eerste concerten. We hebben ons samen teruggetrokken in de bergen. Ik heb hem leren skiën, hij heeft mij opnieuw muziek leren maken. Hij heeft me ook doen inzien dat ik opnieuw opener moet durven zijn in mijn songs. In dat opzicht is hij echt een voorbeeld voor mij. Ed zegt gewoon waar het op staat, hij windt nergens doekjes om. Ten tijde van mijn eerste plaat was ik ook zo open en direct, maar zonder het zelf te beseffen werden mijn songs steeds vager en afstandelijker. Ik wilde mijn privéleven afschermen, maar Ed heeft me doen inzien dat dat een domme keuze was. Je kunt geen goede nummers schrijven als je niet in jezelf durft graven, hoe oncomfortabel dat ook aanvoelt."
Voor deze plaat pende je naar eigen zeggen zo'n honderdtal songs bij elkaar. Waarom zoveel?
"Hoe meer nummers je schrijft, hoe groter de kans dat je daadwerkelijk goede nummers schrijft. Zo simpel is het. Voor mijn vorige albums schreef ik er telkens een twintigtal, om uiteindelijk de helft over te houden. Op deze plaat wilde ik mezelf overtreffen. De enige manier om dat te doen, was door verdraaid hard te werken." (lacht)
Zelf is deze plaat voor jou ook een beetje een nieuwe start. Waarom was dat nodig?
"Op de vier voorgaande albums heb ik nagenoeg dezelfde formule toegepast. Mijn eigen stem, begeleid met een gitaar en/of piano. Dat besef begon me echter pas te dagen toen ik vorige zomer met mijn producer op Burning Man zat. James, je kunt op pensioen', zei hij me. We gaan geen vijfde keer dezelfde plaat maken'. Dat zette me aan het denken. Aangezien ik te jong ben om op pensioen te gaan, moest ik ambitieuzer zijn. Ik besloot niet langer genoegen te nemen met een handvol ellendige nummers. In plaats daarvan heb ik geprobeerd om er ook een portie humor, ironie en weirdness in te steken. Zo hebben de fans nog eens iets om zich op te verheugen." (lacht)
Mare Hotterbeekx
The Afterlove' is uit bij Warner Music.