Bertolucci heeft tijdens zijn lange carrière al verschillende prijzen in de wacht gesleept. Voor 'The Last Emperor', een film over de laatste keizer van China, won hij negen Oscars. Voor zijn hele carrière ontving hij in 2011 in Cannes een ere-Gouden Palm.
Boter als glijmiddel
In de jaren 70 veroorzaakte Bertolucci's film 'Last Tango in Paris' heel wat controverse door expliciete seksscènes. De 19-jarige actrice Maria Schneider zou niet op de hoogte zijn geweest van het idee om boter als glijmiddel te gebruiken in een verkrachtingsscène. Dat erkende de regisseur zelf in 2013. Hij hoopte zo een authentieke reactie van de actrice los te krijgen. Schneider verklaarde enkele jaren eerder al eens dat ze zich vernederd en «een beetje verkracht» voelde door haar tegenspeler, Marlon Brando. 'Last Tango in Paris' vertelt het verhaal van een Amerikaan die de dood van zijn vrouw probeert te verwerken door zich te storten in een passionele relatie met een jonge vrouw. De film werd verboden in Italië.
'Novecento'
Dankzij het succes en het schandaal van 'Last Tango in Paris' had Bertolucci in 1976 voldoende middelen om zijn 5 uur durende epos 'Novecento' te maken. Het is een van zijn belangrijkste werken en vertelt het verhaal van twee jeugdvrienden. De twee mannen symboliseren het klasseverschil en de uiteenlopende politieke stromingen in de Italiaanse samenleving. Bertolucci kon een prestigieuze, internationale cast strikken, met onder meer Robert De Niro, Gerard Depardieu en Burt Lancaster.
Rolstoel
Bertolucci was een van de weinige Italiaanse regisseurs die veel in het buitenland draaide. Zijn laatste prent 'The dreamers' (2003) werd opgenomen in Parijs, maar hij draaide ook in China voor 'The Last Emperor', in Afrika voor 'The Sheltering Sky' en in Bhutan voor 'Little Buddha'.
De laatste jaren van zijn leven zat hij in een rolstoel door zware rugproblemen. "Hij was de laatste keizer van de Italiaanse cinema, de meester van alle fresco's en escapades. Het feest is voorbij: je moet met twee zijn om de tango te dansen", reageert Gilles Jabob, de voormalige president van het filmfestival van Cannes.