Wat moet ik me voorstellen bij de term off-grid living?
«Off grid betekent dat je voorziet in je eigen energie- en waterbevoorrading. Wij hebben
bijvoorbeeld fotovoltaïsche panelen om ons te voorzien van elektriciteit, een zonneboiler voor warm water en een waterput. In periodes als deze loopt dat proces gesmeerd, maar in de winter is het leven wel harder. Tijdens de koudste maanden van het jaar zijn we namelijk afhankelijk van onze houtkachel die we voeden met hout afkomstig van ons eigen terrein. Tijdens de winter ben je makkelijk enkele uren per dag in de weer met hout aanvoeren en andere werken in en rond het huis.»
Waarom besloten jullie om off-grid te gaan? En hoe vonden jullie de locatie?
«We woonden in Antwerpen, maar de drukte maakte ons niet gelukkig. Na jarenlang zoeken ontdekten we deze oude boerderij die we uiteindelijk ook konden kopen. Het terrein was perfect: vijvers, een rivier, weiland, bossen... Bij de renovatie behielden we alleen de buitenmuren de rest werd volledig heropgebouwd. We kozen daarbij voor ecologische en lokale materialen zoals hout en blauwe steen. Toen we ons wilden aansluiten op het elektriciteitsnetwerk, bleek echter dat dat ons 220.000 euro zou kosten. Mijn man en zijn collega gingen op zoek naar alternatieven en bedachten zo een systeem op maat zodat we off-grid konden gaan. Dat was dus niet de bedoeling in het begin, maar het kwam gewoon beter uit en we hebben het ons nog niet beklaagd. Ik probeer daarnaast om zo veel mogelijk etenswaren uit onze moestuin te halen, maar zeker met deze droogte is dat niet voldoende om van te leven. Wel kopen we bij lokale producenten om de milieu-impact te beperken.»
Welke tips heb je voor mensen die overwegen om off-grid te gaan?
«Het belangrijkste is om je goed te informeren en om te bepalen hoeveel comfort je wil daarop stem je je energiebeleid af. Wij kozen heel bewust voor een comfortabele woning en dat betekent bijvoorbeeld dat we onze energie moeten opslaan op batterijen zodat we ook 's avonds het licht kunnen aandoen. Besef verder dat alles meer tijd kost en minder vanzelfsprekend is. Terwijl de meeste mensen maar op een knopje hoeven te drukken om de wasmachine aan te zetten, moeten wij eerst checken of we voldoende stroom en water hebben.»
Je hebt ook een zerowaste-webshop. Hoe past dat binnen je levensstijl?
«De webshop is het verlengde van ons eigen leven. Het idee ontstond toen ik op zakenreis in China (Virginie is sinologe, red.) geconfronteerd werd met het absurde consumptiegedrag in onze maatschappij. Alles is single-use, niets wordt gerecycleerd... Ik wilde mensen laten zien dat het ook anders kan. Vandaar dat ik Mon.mo ben gestart. Toegegeven, onze telefoonlijn uit de jaren tachtig en de bijhorende internetverbinding zijn soms tergend traag om een webshop te onderhouden, maar ik ben blij dat ik mijn carrière in lijn heb gebracht met mijn privéleven.»
Hoe hebben jij en je familie de coronacrisis ervaren?
«De impact op ons dagelijks leven is beperkt. Door onze afgelegen ligging is social distancing geen probleem. We moesten plots wel lesgeven aan onze kinderen, maar dat wordt gecompenseerd doordat mijn man voor het eerst in jaren ook meer thuis is. Hij werkt namelijk in de evenementensector en die ligt nu volledig stil. Verder kom ik alleen buiten om boodschappen te doen en ook dat beperk ik waar mogelijk. Aan het begin van de crisis had ik wel even schrik voor de webshop: die viel bijna volledig stil. Na enkele weken kwam de verkoop gelukkig weer op gang. Mensen gaan bewuster consumeren en een zerowaste-webshop past in dat plaatje.»
Tijdens de lockdown ervaarden heel wat mensen psychologische klachten door de sociale isolatie. Hoe ga jij daarmee om?
«Over het algemeen leid ik een redelijk teruggetrokken bestaan, ik heb gelukkig weinig nood aan sociaal contact. Doordeweeks zie ik alleen de andere ouders aan de schoolpoort en onze buren. Die wonen 200 meter verderop en met hen zijn we ook tijdens de lockdown in contact gebleven. Wij helpen hen, zij helpen ons en die steun is goud waard in deze tijden. Verder hield ik contact met vrienden en familie via internet, al had ik ook de behoefte om hen eens vast te pakken.»
Denk je dat off-grid living de toekomst is?
«Ik hoop dat de coronacrisis mensen zal wakkerschudden. Dat we beseffen dat we alles te
veel voor lief nemen en onze planeet erg respectloos behandelen. Misschien zet de crisis ons aan om te veranderen. Ik besef maar al te goed dat niet iedereen kan leven zoals wij daarvoor is er simpelweg niet genoeg landoppervlak. Steden zijn dus noodzakelijk, maar ik vind wel dat het tijd is om de dingen daar anders aan te pakken. Zo worden zonnepanelen in België vaak in vraag gesteld omdat ze niet effectief zouden zijn, maar uit ervaring weet ik dat dat zever is. En ook andere technologieën die wij hier gebruiken, zoals regenwater opvangen, hebben het potentieel om steden een stuk leefbaarder te maken.»
Camille Van Puymbroeck