We treffen het olijke trio in het Brusselse hotel The Dominican. Afgaande op de nogal donkere songteksten maakten we ons vooraf een beetje zorgen over het mentale welzijn van de band, die per slot van rekening al zo'n tien jaar de wereld rondtoert. Een mens zou voor minder op het foute pad belanden. Al die zorgen zijn gelukkig nergens voor nodig, zo blijkt al snel. De groep stelt het op dit moment opperbest. En daar zitten de nieuwe plaat en de gunstige vooruitzichten voor iets tussen.
Samuel T. Herring: "2016 was voor ons allemaal een moeilijk jaar. Het afgelopen decennium reisden we non-stop de wereld rond met onze muziek en plots zaten we opnieuw thuis in de studio. Dat voelde Raar. In eerste instantie was ik zelfs bang dat ik geen nieuwe nummers meer zou kunnen schrijven. Gelukkig bleek die vrees ongegrond. (lacht) Als muzikant leef je voortdurend tussen twee werelden en ben je nooit 100 procent tevreden. Het is alsof ik permanent achtervolgd word door het gevoel dat er iets ontbreekt in mijn leven. Tijdens een lange tour mis ik het bijvoorbeeld om thuis te zijn, maar wanneer ik te lang thuis zit, mis ik het toeren met de band."
Voordat jullie de songselectie voor de plaat maakten, hebben jullie de nummers getest' voor een publiek. Waarom was dat nodig?
"Liveshows hebben een grote invloed op de manier waarop we een bepaald nummer spelen. Onze muziek komt pas echt tot leven voor een publiek, alsof we dan pas voelen op welke manier we ons verhaal precies moeten vertellen. Je zou dus kunnen stellen dat we als band echt een symbiotische relatie hebben met onze fans. Wij geven hen onze muziek, zij geven ons hun energie en hun feedback. Zonder hen zouden we wellicht niet overleven. Of heel slechte muziek maken." (lacht)
Is het niet moeilijk om als band je integriteit te bewaren wanneer je zo vertrouwt op het oordeel van het publiek?
"Uiteraard blijf je als band zelf instaan voor de kwaliteit van je muziek. Maar een publiek is handig om te weten welke nummers live werken en welke songs je best laat vallen. Een geweldige studiosong kan soms al z'n kracht verliezen wanneer je er live mee aan de slag gaat. En omdat we een echte liveband zijn, is dat aspect voor ons heel belangrijk."
Nummers als Beauty of the road' en North Star' gaan duidelijk over een pijnlijke liefdesbreuk, maar ook over hoe je daar soms sterker uit kan komen. Is het voor jou belangrijk om je fans een hart onder de riem te steken?
"Ik wil vooral laten zien dat het niet erg is om open te zijn over je emoties. Jezelf kwetsbaar opstellen is geen schande, hoewel veel mensen daar anders over denken. Kwetsbaarheid en openheid wordt vaak gezien als een teken van zwakte. Ik heb ook de indruk dat het voor veel mensen steeds moeilijker is om open te zijn over wat er echt in hun hoofd omgaat. Dat gebrek aan openheid maakt het moeilijk onze omgeving echt te begrijpen. Daarom dat ik er ook altijd zo op hamer dan onze fans tijdens optredens volledig zichzelf mogen zijn. Ze mogen dansen, praten, maar ook huilen indien ze dat graag willen. We veroordelen niemand."
In je nummer Ancient Water' wijs je naar de sociale media als een van de belangrijkste oorzaken voor het gebrek aan openheid.
"Dat nummer is autobiografisch. Op een gegeven moment betrapte ik mezelf erop dat ik in een kamer zat, alleen, scrollend door de feed op mijn sociale media. Plots werd ik overvallen door een sterk gevoel van eenzaamheid. En toen dacht ik echt bij mezelf: waarom ga je in godsnaam niet naar buiten, naar de echte wereld? Niet noodzakelijk voor een diep gesprek, maar gewoon om een wandeling te maken in de natuur. Als kind laten we ons zo vaak verbazen door de wereld om ons heen, maar naarmate we ouder worden lijken we die gave te verliezen. Onze smartphones zijn bedoeld om gemakkelijker met elkaar in contact te komen, maar in feite doen ze het omgekeerde. We geraken steeds meer van elkaar vervreemd."
Hoewel de lyrics tamelijk donker zijn, maken jullie wel nog altijd vrolijke synthpop. Is dat contrast voor jullie belangrijk?
"In onze nummers proberen we een gezonde spanning te creëren tussen lichte en donkere momenten. Soms moet ik de andere twee bandleden dan ook teleurstellen. Als de melodie echt té vrolijk is, dan kan ik er onmogelijk op zingen. (lacht) Het zal voor mij wellicht altijd een uitdaging blijven om dansmuziek met inhoud te schrijven. Het soort muziek dat onze fans niet alleen fysiek, maar ook emotioneel in beweging zet."
Mare Hotterbeekx
Future Islands speelt op 30/06 op Rock Werchter en op 10/11 in de AB te Brussel.