De eerste festivaldag leek in veel opzichten een amuse-oreille voor wat zaterdag zou brengen. De shows op de mainstage waren leuk. Bushman heeft nog steeds een stem als een klok, Agent Sasco en Busy Signal deden wat van hen werd verwacht en zelfs de ietwat teleurstellende Rockers-show had ook zijn momenten. De dubs in het bos klonken lekker en in de tent werd er al flink geschuurd, maar ergens overheerste het gevoel dat we moesten doseren, omdat zaterdag alles zou overtreffen.
Jukebox in overdrive
I Grade Dub zette de toon in de 18inch-corner. De man uit St. Croix (Maagdeneilanden) bracht een verrukkelijke selectie roots, veelal van artiesten uit zijn regio. King Shiloh schakelde vervolgens een versnelling hoger. Met Lyrical Benjie aan de microfoon was het prompt 'steppen' geblazen. Het stof bleef dankzij een paar verdwaalde regenbuien op vrijdag liggen en van een rookverbod was er dit jaar geen sprake, ideale condities dus.
Reggae Geel is altijd een zoektocht naar de ideale mix van feest in de tent, meditatieve vibes in het bos en shows op de mainstage. We hadden het zelden moeilijker om onze mix mooi uitgebalanceerd te houden. Nog even alles losgooien bij Soul Shakers in de dancehall en dan vlug naar het hoofpodium, waar Beenieman al flink op dreef was. Als een jukebox in overdrive vuurde hij op een uurtje zowat al zijn hits op het publiek af. Een klassiek Jamaicaans recept en dat werd gesmaakt.
'Gargamel' lost verwachtingen in
Daarna was het eindelijk tijd voor de wederopstanding van Buju Banton, waarvoor heel wat mensen de hele namiddag kampeerden op de voorste rij. Van bij de eerste noot ging een massa smartphones de lucht in om het moment te vereeuwigen.
Zijn bijnaam 'Gargamel' werd luid gescandeerd. Hij betrad het podium op de tonen van 'Destiny', gevolgd door 'Not An Easy Road'. Geen woord over de beproeving van de afgelopen jaren - Buju zat een lange gevangenisstraf uit na een zeer omstreden veroordeling voor drugshandel - maar de setlist liet niets aan de verbeelding over. Ooit profetische woorden, die vandaag krachtiger dan ooit klinken, op magistrale wijze gebacked door de 'Til Shiloh'-band. Ingetogen momenten afgewisseld met uptempo dancehall, improvisatie van de band, een duet met Marcia Griffiths en hier en daar een streep ska. Een van de allerbeste shows die we de afgelopen jaren zagen.
Stefan Van Reeth