Dit jaar kregen we een atypische editie van De Mol' voorgeschoteld. Elisabet werd immers pas na de eerste aflevering als mol aangeduid.
De 35-jarige spoedarts uit Antwerpen werd door de makers 's nachts ingelicht over de komende proeven. En dat was voor zowel Elisabet als presentator Gilles slopend. Mijn nachten waren heel kort omdat ik soms op bezoek moest bij Elisabet. De eerste keer was dat wel grappig. We slopen met enkelen door het hotel en hebben de douche aangezet, zodat ze ons in de andere kamers zeker niet zouden horen. Het ging niet eerder omdat Joeri, Martijn en Axel beneden maar pintjes bleven drinken, vertelt hij in Dag Allemaal. Ik heb zelfs gedacht dat ik de mol niet was. Dat het allemaal een test was, reageert Elisabet.
Twijfel door reacties
Elisabet koos ervoor om haar man over te laten komen naar Vietnam, tot grote frustratie van de andere deelnemers. Dat werd haar ook kwalijk genomen door sommige kijkers. Dat heb ik me echt aangetrokken. Toen die commentaren kwamen, was ik echt aangedaan en twijfelde ik eraan of de makers er wel goed aan hadden gedaan om mij als mol te kiezen, klinkt het.
Kans met beide handen grijpen
De blonde spoedarts was niet lang voor haar deelname aan De Mol' bevallen van een zoontje. Ze twijfelde of dat wel het moment was om deel te nemen aan een televisieprogramma. Ik heb mij ingeschreven vijf weken nadat ik bevallen was van Nathan. Kindjes jonger dan drie hebben weinig tijdsbesef, natuurlijk, maar ik had wel schrik van de reacties van kijkend Vlaanderen. Ik vreesde reacties in de trant van Wat is dat voor een moeder? Die laat haar kinderen drie weken achter.' Gelukkig zijn die er niet gekomen. Ik heb daar op voorhand ook een goed gesprek over gehad met mijn man. Hij zei dat ik deze kans met beide handen moest grijpen. Ik ben hem daar heel dankbaar voor, legt ze uit.
Meelachende ogen
Hoewel ze haar taak als mol erg goed uitvoerde, wisten ook kijkers haar te ontmaskeren aan de hand van haar lach. Ik heb op een Molforum gelezen dat iemand mijn ogen had geanalyseerd, en dat het opviel wanneer ik oprecht lach en wanneer niet. Dat klopt, merkte ik. Als ik oprecht lach, lachen mijn ogen mee. En anders zie je dat ik het niet meen. Dus eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n goeie actrice, lacht ze.